Liber,  Caput

 1   1,  3 |            Imperator Justinianus ~Cognitum etenim nobis est, quod,
 2   1,  3 |  Imperator Justinianus ~Hoc etiam cognitum nobis correctione nostra
 3   1,  5 |         quod etiam ex facto nobis cognitum est, necessitatem imponimus
 4   1,  17|           perspeximus, ut sit eis cognitum, quanta confusione et infinitate
 5   3,  1 |      inferentem. cui enim non est cognitum antiquos iudices non aliter
 6   3,  1 |      procedente aliquid tale sibi cognitum fuerit, a causa recedant
 7   4,  51| provinciae, pro sua exercitatione cognitum habens donationem a non
 8   5,  5 |         fieri permisit vel postea cognitum celavit, si quidem in agro
 9   5,  5 |     admissum est, quod noluit mox cognitum publicare. <a 319 d. k.
10   6,  30|          testamento vel aliter ei cognitum sit heredem eum vocatum
11   6,  30|        mensuum spatium, ex quo ei cognitum fuerit scriptum se esse
12   7,  63|      gaudeat beneficio, cum nobis cognitum sit etiam ex errore calculi
13   8,  35|    successoribus eius, inter quos cognitum super ea re et pronuntiatum
14   9,  9 |     actorum lectione exarsisse te cognitum est, tamen cum ancillam
15  11,  48|       Arcadius, Honorius ~Sed aut cognitum sibi ingenuum unusquisque