Liber,  Caput

 1   4,  7 |      non culpa accipientis, sed fortuito casu secuta non est, minime
 2   4,  8 | convenit, licet mortua vel alio fortuito casu perisse dicantur, cum
 3   4,  21|     facta quidem securitas sit, fortuito vero casu vel incendii vel
 4   4,  30|         ferendum est quasi casu fortuito interveniente mulierem fieri
 5   4,  35|       incursu latronum vel alio fortuito casu ornamenta deposita
 6   4,  35|    alter supersederit vel alias fortuito casu impeditus hoc facere
 7   6,  23|    testium signa habens, postea fortuito casu vel per ipsius testatoris
 8   7,  35|       publicae causa vel maxime fortuito casu nequaquam valere decernimus. *
 9   7,  39|      sibi adquisierit posteaque fortuito casu possessionem eius rei
10   8,  21|         sua culpa sive non sive fortuito casu, humanius esse perspeximus
11   8,  21|         culpa sua sive non sive fortuito casu. <a 530 d. k. aug.
12   9,  16|         non voluntate, sed casu fortuito fecisse, cum calcis ictu
13  12,  19|        adiutoribus ex quocumque fortuito casu connumerare, ut eo
14  12,  19|         si permutationem, licet fortuito casus inciderint, prohiberi