Liber,  Caput

 1   1,  9 | consueverat, nostris largitionibus inferatur. * theodos. et valentin.
 2   2,  4 |           nec umquam volenti dolus inferatur, frustra de dolo querimini,
 3   3,  26|        potest, ita iudicare, ut ea inferatur sententia sua, non potest. *
 4   6,  38|         maior providentia pupillis inferatur, ne, dum dubitatur, apud
 5   7,  19|         Severus ~Si crimen aliquod inferatur ei, quam ingenuam esse dicis,
 6   8,  27|        commissum probare potes, ut inferatur actio, quae eo nomine competit,
 7   8,  36|      quantitas ab eo fisci viribus inferatur: * iust. a. iohanni pp. * <
 8   9,  24|       idonei fuerint, tantum fisco inferatur, quantum a pupillo fuerat
 9  10,  71|         exsolutum sacris thesauris inferatur. * grat. valentin. et theodos.
10  11,  26|   debilitate miserandis necessitas inferatur, ut eorum quidem, quos tenet
11  11,  62|  sollemniter debetur, paulo serius inferatur: ita tamen, ut permanente
12  11,  65|         summa ratiociniis publicis inferatur: gravissimae poenae subdendo
13  11,  69|           possit restitui, publico inferatur. * zeno a. sebastiano pp. *<