Liber,  Caput

 1       I,  VII   |           milites essent, qui, ab urbe progredientes, in congressu
 2       I,  VII   |      pervenerunt: cuius cives, ab urbe progressi, cum Maniacensibus
 3       I,  XXI   |            providens ne obsidenda urbe famis angustia exercitum
 4       I,  XXXIV |           liceret, caeteri omnes, urbe reddita, ditioni Normannorum
 5       I,  XXXV  |      Robertus Guiscardus, accepta urbe, diuturni desiderii sui
 6      II,  I     |      simulato, cum eos longius ab urbe seduxisset, impetu facto,
 7      II,  V     |    equitatu et peditatu, omnes ab urbe egressi, invadere vadunt.
 8      II,  VI    |     Sancti Iacynti, haud longe ab urbe hospitatum vadit; summoque
 9      II,  X     |       defensores eius peremerat - urbe capta, turres et propugnacula
10      II,  XII   |           XII. Porro Panormitani, urbe Messanae capta, se delusos
11      II,  XIII  |           sapienter dispositis et urbe pro velle suo firmata, custodibus
12      II,  XXIII |      impetu facto, longius arcet. Urbe itaque obsessa, ex utraque
13      II,  XXIX  |      facile praevalere, ut eos ab urbe, expellendo vel certe occidendo,
14      II,  XXIX  |     advolat, Graecosque, qui, iam urbe ad medietatem recisa, inter
15      II,  XXXI  |    Ordinatis itaque rebus suis et urbe ad suum libitum melius firmata,
16      II,  XXXIV |        illis occurrat, se illi in urbe capienda auxilium laturos,
17      II,  XXXV  |          ne aliquorsum longius ab urbe, aliqua occasione intercurrente,
18      II,  XXXVI |        haud procul ab Agrigentina urbe - sic enim illis directior
19      II,  XL    |         ut nullo latere exitus ab urbe progrediendi pateret. Duos
20      II,  XL    |       quodam laevitatis viro, ut, urbe digrediens, illum spiculo
21      II,  XL    |        versutiae fraudem accepto, urbe digressus, quasi unus ex
22      II,  XLIII |           de nocte per quendam ab urbe digredientem Diogeno, Costantinopolitano
23      II,  XLIII |      exercitui, gratias referens, urbe pro velle suo ordinata,
24      II,  XLV   |        cognoscentes, in interiori urbe refugium petendo, sese recipiunt.
25      II,  XLV   |         vero, castello firmato et urbe pro velle suo disposita,
26     III,  V     |         Abagelardus autem, diatim urbe digrediens, nostros ad certamen
27     III,  VI    |     argumentosa minime advertens, urbe digrediens duci eam reddit.
28     III,  X     |         versutias cavens, nusquam urbe digrediens, hostem persequeretur. ~
29     III,  X     |    excitatos, fugiendo longius ab urbe protraherent. Hugo vero
30     III,  X     |           ad certamen cohortando, urbe cum magno impetu digrediuntur;
31     III,  XI    |   dolentes faciunt. ~Ab hac eadem urbe strictior sinus terrae ab
32     III,  XI    |        civitas praedicta, ex more urbe digrediens, pascendi gratia
33     III,  XI    |  occultabatur, praedam longius ab urbe progressam conspiciens,
34     III,  XI    |          usque ad decem millia ab urbe prorumpunt; hostes, ut praedam
35     III,  XI    |           Iordanus eos longius ab urbe progressos videt, spreta
36     III,  XIX   |        Templi iacit fundamenta in urbe T[r]aynica.~     Ad quod
37     III,  XXIV  |      facta, eius ditioni cum ipsa urbe subduntur. Castrum etiam
38     III,  XXIV  |            Castrum etiam quoddam, urbe haud procul situm, quod
39     III,  XXVIII|   terminatur. ~Dux de nanciscenda urbe certus, scalas ad transcendendos
40     III,  XXIX  |                 XXIX. Igitur dux, urbe potitus, pro velle suo ordinans,
41     III,  XXIX  |    Trecenti enim Waringi in eadem urbe habitabant, custodes ab
42     III,  XXIX  |      apparare timentes, et, capta urbe, peius foedus inire sibi
43     III,  XXIX  |        deditionem faciunt. Sicque urbe subiugata, omnes circumquaque
44     III,  XXX   |           Benarvet, clam de nocte urbe digrediens, cum pagano traditore
45     III,  XXXII |           sancti Nicolai in eadem urbe cum summa honorificentia
46     III,  XXXIII|          veniens, obsessa diutius urbe, tandem, fortuna suffragante,
47     III,  XXXVII|     dolore animi hostibus cedens, urbe digressus iam ante triduum
48     III,  XXXVII|            ubi triduo commoratus, urbe undique circumconspecta,
49     III,  XXXVII|        Fit clamor et strepitus in urbe. Nostri, a mensis, quibus
50     III,  XXXVII|         dux: "Ignem!", exclamans, urbe accensa, ferro et flamma
51     III,  XXXVII|           suorum usus, ad tempus, urbe digrediendo, maluit Romanorum
52      IV,  II    |        urbem habentes, solutos ab urbe eiiciunt; rati nostros sic
53      IV,  II    |        rati nostros sic facile ab urbe recessuros. At, dum nihilominus
54      IV,  III   |    capiunt. Sed quia sua virtute, urbe expugnata, patriam retinere
55      IV,  V     |           captione. Comes itaque, urbe pro libitu suo potitus,
56      IV,  VI    |           aliquorsum processurus, urbe digreditur, ex industria
57      IV,  VII   |    facilius fiant, attribuit. ~In urbe Agrigentina pontificalibus
58      IV,  X     |           illis invisum, in eadem urbe firmaverat, si eorum auxilio
59      IV,  XV    |     mittit: qui, a patre edoctus, urbe suscepta, castello munit,
60      IV,  XVI   |          captivos christianos, ab urbe progredientes, prae gaudio
61      IV,  XVI   | perfunduntur. Comes ergo, taliter urbe sibi confoederata, captivos,
62      IV,  XVII  |          ut et dux pro libitu suo urbe potiretur et Cusentini ducis
63      IV,  XVII  |          consilio et strenuitate, urbe potitus, antequam expeditio
64      IV,  XXIV  |           idem faceret, Malfetani urbe et castris, quae Guiscardus
65      IV,  XXVI  |   superstes, fraude Longobardorum urbe Capuana iniuste iamdudum