Liber,  Caput

 1       I,  V    |       sibi in posterum eveniret, consilium inter se habere coeperunt.
 2       I,  VIII |          eos compescens, utilius consilium dedit: scilicet ut, ira
 3       I,  VIII |  infestando, sibi eam subiugandi consilium capiunt. ~
 4      II        |        maioribus et dubiis rebus consilium daturus, ut strenuus miles
 5      II,  IX   |        effectus. Et quia non est consilium contra Dominum, et quod
 6      II,  XXII |    distulit. Antilienses itaque, consilium venenoso corde, duce Nichel,
 7      II,  XXIV |       quid de ipso faciendum sit consilium capiant, ponunt. ~
 8      II,  XXVI |      concivibus suis relaturi et consilium pariter accepturi, vadunt.
 9     III,  XV   |       non est prudentia, non est consilium contra Dominum. ~
10     III,  XXI  | Cinensibus haud bene cedit.~     Consilium captant, succurrere messibus
11     III,  XXVII|        invicemque per totam diem consilium captantes, plus minus a
12     III,  XXXI |       turris in aliquod deterius consilium reverteretur, turrim in
13     III,  XXXI |       Ille vero cum Giracensibus consilium habens pravum, defirito
14     III,  XXXVI|  prospiciens, ne si ii, qui tale consilium filio complices facti dederant,
15      IV,  VI   |  terrentur: pro re atque tempore consilium captant. Foedere composito,
16      IV,  XIII |  ecclesia Dei amputaretur, eundi consilium dedit. Sed impedientibus
17      IV,  XVI  |    Aratam secessit, ubi cum suis consilium captans, exercitum brevi
18      IV,  XVII |         conventiones, se suumque consilium supplices ei committunt,
19      IV,  XVII |          ubi vitari posset, sibi consilium dari. Ille vero eorum verba,
20      IV,  XXIV |          caeteris fidelibus suis consilium subiugandi eos requirit.
21      IV,  XXIX |           praeter voluntatem aut consilium vestrum, legatum Romanae