Liber,  Caput

 1       I,  IV    |          erant, amplectabatur, ut vix discernere posses, nisi
 2       I,  VIII  |        deliberant. Sed Harduinus, vix eos compescens, utilius
 3       I,  IX    |      deiciunt. Porro graecus, cum vix consolatione Normannorum
 4       I,  XI    |        remanentibus ut remanerent vix persuaserunt, sed in hoc
 5       I,  XV    |           tanta in pace rexit, ut vix in aliquo tempore suae dominationis
 6       I,  XXVII |       periculum sufficere posset, vix aliquid quodvis horum, nedum
 7       I,  XXVII |        parte gladius a Normannis, vix alicui parcens, desaeviebat;
 8       I,  XXVII |            horribiliter defluens, vix aliquem intactum permittens
 9       I,  XXXII |       omnesque quasi circumagens, vix unum evadere permisit: de
10      II,  V     |      nituntur, ita intercepit, ut vix ex tanta multitudine unus
11      II,  XXIX  |         erat, ut etiam ipse comes vix aliquem haberet, qui sibi
12      II,  XXXIII| intermixti ita concludebantur, ut vix aliquis nostrorum, nisi
13      II,  XXXV  |        exprobando, plura locutus, vix eis exhortationibus recreatis,
14      II,  XLI   |         lacessendo deterrebat, ut vix in ipsis munitionibus nusquam
15      II,  XLI   |          in tantum debellatur, ut vix ex tanta multitudine superesset,
16     III,  VI    |  pactionibus meliorare attentans, vix tandem obtinuit ut, castro
17     III,  XXX   |      impellunt. Benarvet sic fuga vix elapso, de peditibus permaxima
18      IV,  VII   |        semetipsum illuc accedens, vix tandem, monachis hoc carere
19      IV,  XXVIII|        Sicque ipso mediatore usi, vix suae fraudis impunitas impetratur.