33 ITEM GENTILIBUS IGNARIS
Indomita ceruia respuit iugum ferre labori,
Tunc iuuat in campis crassis satiare cauliclis.
Et tamen inuita domatur utilis aeque
Minuiturque ferox esse perinde domata;
Gens, homo, tu frater, noli pecus esse ferinum,
Erue te tandem et tecum ipse retracta:
Non utique pecus nec besteis, sed homo natus,
Tu te ipse doma sapiens et intra sub antra.
Idola qui sequeris, nihil nisi uanitas aeui.
Leuia uos corda perducunt poenali barathro.
Ibi aurum, uestes, argentum ulnis refertis,
Ballatur ibi, dein cantatur pro psalmis amori.
Uitam esse putas, ubi ludi, aut prospicis ista:
Sortiris, ignare, extincta, aurea quaeris.
Inde non effugies pestem, licet ipse diuines.
Gratiam, quam misit Dominus in terra legenda<m>,
Non requiris eam, sed sic quasi besteus errans.
Aurea post fata ueniet tibi saecla, si credis recte,
Rursus ut incipias inmortale uiuere semper.
Illud quoque datur scire, quod ante fuisti:
Subiectum te praebe Deo, qui cuncta gubernat.