25
O qui Tartareas pede fauces proteris almo,
o miserate tuos, quis ignea templa supremi
annuis esse poli, pia lucis regna paternae,
tu uirtus aeterna dei; tecum omnia, Christe,
tunc pater exorsus, cum moles obsita pigro
squalore emersit, positoque adrisit operto
ante ortus hominum; sancto tu, diue, Tonanti
secretae uires, quem tutum mens genitoris
sola tenens prudensque dei deus interioris,
principii sobolem nullius, uasta cruento
quod Mors regnabat leto, rata gaudia fudit
ore medellifero, nec poena perpete frangi
depulsos homines placuit natalibus astris;
tum tu prostratis uitae uia, sed tamen olim
praesago admonitu te uatum fata canebant.
Te, quia fecundus porro ortus error agebat,
consilii ut summam rerum sator edidit ore,
o uere patris sapientia, Christe; opulento
exertus uerbo, detrusum in uincula mortis
mox hominem sumis, quaeque est uis una saluti,
infima dignare quod naturae ordine recto,
ut perculsa leues, inclinere ipse iacenti.
Non e terreno corpus tibi pondere tractum,
praecelso sed uirgo uterum de semine feta,
nec segni coitu natus, sed coniuge caelos,
corporeus uultu, deus actu: casus utrumque.
Inuitans iussa exemplis hominique dicatus
aequalis dominus, quia lis onerosa caduco
dicta sit humano, sperem ut diuina imitatu,
ipse hominis titulo incedis, teque profanis,
maxime, Iudaeis plectendum post pia mille
munia permittis, letumque salubre luisti;
mox necat humanas in se caro pendula noxas,
at pater in sedes natum recipitque uehitque.
Aeternum saluis signum dat machina sacra.