Liber

 1 I  |      caeterorum Principum animos magnopere commovit; quum omnes Herculem,
 2 I  |      cognovisset, consilium eius magnopere laudavit, quod domesticae
 3 I  |          plane demonstraret regi magnopere esse cavendum, ne eversa
 4 I  |     transirent, flagitantibus id magnopere Mediceis, facile ad Florentiae
 5 II |       beneficio semel evasisset, magnopere cogitandum. Itaque Bernabos
 6 II |        pulsis, omnino destituti, magnopere sibi timere coeperunt; Bononiensesque
 7 II |     verba Soderinus et quum sibi magnopere timeret, inimicorum consiliis
 8 III|    neglectis literis Iulii aures magnopere gaudebant, tandem virtuti
 9 III|         et praescribi in literis magnopere gaudebat. Addiderat Maximilianus
10 III|        quanquam animo infractum, magnopere conterruit. Nam tametsi
11 III| multiplici rerum suarum periculo magnopere commoveri, saepe aestuare
12 III|       nomini providendum, ut non magnopere in posterum fortunae vis
13 III|        collocutus. Ipsi Helvetii magnopere Gallis infensi, ad vindicandos
14 III|  desertum a regibus toto eo anno magnopere contempsisset. Affuere Feltrio
15 IV |          fidei spectatis probris magnopere deturpatum.~Hadrianus vero
16 IV |         suo, et de ipsius salute magnopere sollicitos nequaquam commissuros
17 IV |           nihil earum rerum, uti magnopere cupiebat, est consecutus;
18 IV |      domos et villas, elegantiae magnopere studebant.~Censebantur eo
19 IV |       libidinem quaesitus thorus magnopere defoedarunt.~Non defuerunt
20 IV |          nobilitateque artificum magnopere pretiosa, quae tametsi supra
21 IV |          a peregrinis et civibus magnopere timeri, verum incolumi omnium