[32] DE ARROGANCIA HOMINUM

O superba presumpcio, presumptuosa superbia, que non solum angelos Deo voluit adequare, set homines presumpsit deificare! Porro, quos erexit depressit, et quos exaltavit humiliavit. Hinc ait Dominus ad prophetam: "Fili hominis, dic principi Tyri: "Hec dicit Dominus Deus: pro eo quod elevatum est cor tuum quasi cor Dei et dixisti, "Deus ego sum," cum sis homo et non Deus, iccirco ego adducam super te robustissimos gencium, et interficient te, et morieris in interitu occisorum"." Nabugodonosor, quia potenciam suam superbe iactavit et ait: ""Nonne hec est Babilon, quam ego edificavi michi in domum regni, in robore fortitudinis mee, et in gloria decoris mei?" Cum adhuc sermo esset in ore regis, vox de celo ruit: "Tibi dicitur, Nabugodonosor Rex: regnum transit a te, et ab hominibus te eicient, et cum bestiis et feris erit habitacio tua; fenum quasi bos comedes, et septem tempora mutabuntur super te donec scias quod Excelsus dominatur in regno hominum et cuicumque voluerit dat illud". Eadem hora completur sermo super Nabugodonosor." Unde verum est quod legitur: "Homo cum in honore esset non intellexit; comparatus est iumentis insipientibus, et similis factus est illis." Superbia turrem evertit et linguam confudit, prostravit Goliam et suspendit Amon, interfecit Nichanorem et peremit Antiochum, Pharaonem submersit et Sennacherib interemit. "Sedes ducum superborum destruit Deus et radices gencium superbarum arefacit."