[40] DE FUCACIONE COLORUM

Artificialis species superducitur, et facies obducitur naturalis, tanquam hominis artificium artem superet Creatoris. Non sic, non sic. "Considerate," inquit, "lilia agri, quomodo crescunt; non laborant, neque nent. Dico autem vobis quoniam nec Salomon in omni gloria sua coopertus est sicut unum ex istis." Absit ut adulterinus color comparabilis sit nativo: quin immo, cum facies adulterino colore fucatur, os abominabili fetore corrumpitur. "Universa vanitas, omnis homo vivens." Quid enim vanius quam pectere crines, planare cesariem, tingere genas, unguere faciem, producere supercilia, quando quidem "fallax sit gracia et vana pulcritudo"? "Omnis caro fenum, et omnis gloria eius quasi flos feni," "quoniam tanquam fenum velociter arescit et sicut olera herbarum cito cadit." Ut autem ornatum persone preteream ne malignius quam verius videar animos succendere, quid vanius quam ornare mensam mantilibus picturatis, cultellis ebore manicatis, vasis aureis, vasellis argenteis, cuppis et nappis, vocalibus, gradalibus, scutellis, coclearibus, furcinulis, salariis, bacilibus, urceolis, capsulis, et flabellis? Quid prodest pingere cameras, ditare perticas, palliare vestibulum, substernere pavimentum, componere lectum inflatum plumis, opertum sericis, obductum cortinis aut etiam canopeo? Scriptum est enim: "Homo cum interierit, non sumet omnia, neque descendet cum eo gloria eius.