[2] DE VILITATE MATERIE

"Formavit igitur Dominus Deus hominem de limo terre," que ceteris est indignior elementis. Planetas et stellas fecit ex igne, flatus et ventos fecit ex aere, pisces et volucres fecit ex aqua, homines et iumenta fecit de terra. Considerans igitur aquatiqua, se vilem inveniet; considerans aerea, se viliorem agnoscet; considerans ignea, se vilissimum reputabit. Nec valebit se parificare celestibus nec audebit se preferre terrenis, quia parem se iumentis inveniet, similem recognoscet. "Unus est enim hominum et iumentorum interitus, et equa utriusque condicio, et nichil habet iumento homo amplius. De terra orta sunt et in terram pariter revertentur." Verba sunt ista non cuiuslibet hominis, sed sapientissimi Salomonis. Quid est igitur homo nisi lutum et cinis? Hinc enim dicit homo ad Deum: "Memento, queso, quod sicut lutum feceris me et in pulverem reduxisti me." Hinc et Deus inquid ad hominem: "Cinis es, et in cinerem reverteris." "Comparatus sum," ait, "luto et assimilatus sum faville et cineri." Lutum efficitur ex aqua et pulvere, utroque manente; cinis, autem, fit ex igne et ligno, utroque deficiente. Expressum misterium, set alias exprimendum. Quid ergo, lutum, superbis? De quo, pulvis, extolleris? Unde, cinis, gloriaris?