[23] DE TERRORE SOMPNIORUM

Tempus quod quieti concessum est non conceditur esse quietum, nam terrent sompnia, visiones conturbant. Et licet non sint in veritate tristia vel terribilia seu laboriosa que sompniant sompniantes, tamen in veritate tristantur, terrentur, et fatigantur, in tantum ut et dormientes aliquando lacrimentur et evigilantes sepissime conturbentur. Si vero iocundum quid viderint, nichilominus evigilantes tristantur tanquam illud amiserint. Adverte quid super hoc dicat Eliphat Themanites: "In horrore visionis nocturne, quando solet sopor occupare homines, pavor tenuit me et tremor, et omnia ossia mea perterrita sunt, et cum spiritus, me presente, transiret, inhorruerunt pili carnis mee." Considera Iob dicentem: "Si dixero consolabitur me lectulus meus et relevabor loquens mecum in stratu meo, terrebit me per sompnia et per visiones horrore concuciet." Nabugodonosor rex vidit sompnium quod eum valde perterruit, et visiones capitis eius conturbaverunt eum. Multas curas sequuntur sompnia, et ubi multa sompnia, plurime vanitates. Multos errare fescerunt sompnia et exciderunt sperantes in illis. Apparent enim sepe in sompniis turpes ymagines, ex quibus per illusiones nocturnas non solum caro polluitur, set et anima maculatur. Unde Dominus in Levitico: "Si sit," inquit, "inter vos homo qui nocturno polluitur sompnio, egrediatur extra castra et non revertatur priusquam ad vesperam lavetur aqua, et post solis occasum regrediatur in castra."