[28] DE QUODAM HORRENDO FACINORE

Illud hic horribile facinus libet inserere quod Iosephus de Iudaica obsidione describit. Mulier quedam, facultatibus et genere nobilis, cum cetera multitudine que confluxerat Ierusalem communem cum omnibus obsidionis casum ferebat. Huius reliquas facultates quas de domo in urbem convexerat tyranni penitus invaserunt. Si quid vero relictum ex magnis opibus fuerat quibus victum cotidianum pertenuem duceret, irruentes per momenta, predonum satellites rapiebant. Pro quibus ingens mulierem, ex indignacione, velud quedam insania fatigabat, ita ut interdum predones in necem sui maledictis et conviciis instigaret. Verum, cum nec irritatus quisquam nec miseratus illam perimeret, et si quid forte cibi fuisset ab illa quesitum, id aliis quereretur, nec iam usquam fieret copia perquirendi. Fames autem dira visceribus instaret ac medullis, et ad furorem iam famis inedia perurgeret; pessimis usa consiliis, contra ipsa iam armatur iura nature. Erat enim ei sub uberibus parvulus filius, quem ante oculos ferens, "Infelicis," inquit, "matris o infelicior fili, in bello, et fame, ac direpcione predonum, cui te reservabo? Nam etsi possit vita sperari, iugo tamen Romane servitutis urgebimur. Veni ergo nunc, o mi nate, esto matri cibus, predonibus furor, seculis fabula que sola deerat cladibus Iudeorum." Et cum hec dixisset, protinus filium iugulavit. Tum deinde igni superpositum torret, et medium quidem consumit, medium servat obtectum. Et ecce, predones confestim irruunt, combuste carnis nidore concepto; mortem minantur nisi sine mora cibos quos paratos senserant demonstraret. Tunc illa: "Partem vobis optimam reservavi," et continuo que superfuerant menbra retexit infantis. At illos repente horror ingens invasit, et, immanis quamvis animi diriguere, vox est faucibus interclusa. Illa vero truci vultu et ipsis iam predonibus truculencior: "Meus," inquit, "filius, meus est partus, et meum est facinus. Edite, nam ego prior comedi, que genui; nolite vos effici aut matre religiosiores aut femina molliores. Quod si vos pietas vincit et meos execramini cibos, ego, que iam talibus pasta sum, ego his iterum pascar." Post hec illi territi trementesque discedunt, et hunc solum ex omnibus facultatibus misere matri cibum relinquntit.