Caput

 1 3 |      comodato acceptis, re cuius gratia venerat infecta, quod et
 2 4 |     parandam ipsarum potiundarum gratia erogarunt. Sacerdotes autem,
 3 7 |        contumelia affecit. Cuius gratia vocatus in ius ac tandem
 4 10|      fame macerant, inscii cuius gratia, nisi forsan ut eo lautior
 5 14|         homines tollendi rustici gratia atque varia ex apotheca,
 6 16|       habitu, singula speculandi gratia, per terram illam errabat.
 7 16|          patriam letus repetendi gratia sensit in vita nostra nihil
 8 21|         germanilegum discendarum gratia Papiam petierant. Cum autem
 9 23| violentas attulisset manus, eius gratia ab eo petens veniam, tanquam
10 23|       domibus frequentes, quorum gratia, quod satis expedite sunt
11 25|        Is autem primo honestatis gratia renuere, quod eius merita
12 25|         virtutis, non vanitatis, gratia, et si memminerimus eorum,
13 26|       valvas edium irrumpentibus gratia ignem expergiscendi, ipsa
14 31|     cuidam nobili exequie, cuius gratia etiam ex aliis finitimis
15 32|     Constantie lignorum vendendi gratia constitutum adivit. Quem
16 33|     Roschach versus, rei gerende gratia. Cui famulus, se rediisse,
17 34|         semel peccora comparandi gratia civitatem exiisset, in diversorio
18 35|       veneno, murium capiendorum gratia, plenum fuisset. Rustico
19 36|        Tum ille, elargiret tamen gratia dei certis pauperibus elemosinam.
20 40|          Cristi quasi consolandi gratia affuit. Ita ille tanta complexus
21 42|     afficiebatur scabie, ut eius gratia sepius balneum adeundum
22 48|         pro reconciliata ipsorum gratia cogitare. Adveniente igitur
23 53|       familiaris vetuerat, cuius gratia sponsa alterius civis famulatui
24 54|        aliorum ope pendet. Cuius gratia muneribus publicis preesse
25 54|         Opusculum igitur hoc tui gratia susceptum vix semiperfeci,