Caput

 1 Ded|           autem, te linguæ latinæ fore exortem. Ne igitur interpretem
 2 7  |  contenderem, edituum nostrum non fore claudum, cum tamen omnes
 3 9  |     festinato opus esse, alioquin fore, ut exclusi foras maneant.
 4 15 |       singulos in aures morderet, fore, ut clamantes ipsos audiret
 5 16 |    peragendo si tritus appareret, fore, ut eum innocentem mitterent.
 6 16 |       sensit in vita nostra nihil fore certi, nec ullam nos unquam
 7 19 |         foras domum eius ducturam fore, perventoque ad edium usque
 8 21 |           iuvare posset, ipsis se fore presto. Germani autem verbis
 9 23 |          ratus ipsum Bugg dominum fore domus, quippe qui splendido
10 23 |   convento, nec se prius abiturum fore, nisi ad eum introductus
11 25 |    introduxero, te cultelli huius fore dominum cerciores reddam.» ~
12 27 |   tripudio cunctis enodavit, ydem fore credens, et adversitatibus
13 28 | admitteret, deposituram tamen eam fore tempore, quippe cuius mater
14 32 |      Faber, qui rusticum unum pro fore Constantie lignorum vendendi
15 32 |      ruricola respondit, hunc non fore, cum ille ambos suos oculos
16 35 |    afferens, nulle vitande mortis fore curam affirmans, nisi per
17 42 |     valitudine recuperanda satius fore, hunc morbum successive
18 42 |       vestibus difficile iudicatu fore, se in balneo fuisse. Per
19 45 |          cautius cum vino acturum fore, et festinans ipsum adduxit.
20 46 |    traiceret, aparuit aquam ipsam fore vadabilem. Nudatis igitur
21 49 |     Latinorum diceret, haud ab re fore credebat, eciam latine dicere.
22 49 |    neminem tam exquisita preditum fore astutia, ut sibi vere credi
23 50 |       vulgi simplicitate, iniquum fore, quenquam sacerdotum alterum,
24 53 |      excandescentem animi sui non fore compotem; parum enim abfuisse,