Caput
1 3 | longius non morata, quin mox occlusa postica pessulum
2 4 | Sacerdotes auditis illis mox trepidos subito pavore ingens
3 5 | thuricensis vovit. Quo facto mox vitam cum morte commutavit.
4 12| fuit. Ille indignabundus mox vinum deglutivit. Quo domino
5 12| opus esse, alioquin etiam mox rustici gula periturum.
6 13| edibus suis fure experto mox se cum omni familia levans
7 15| essent, quesivit. Cui nuncius mox ex obrupto, se id nescire,
8 16| iterum iturus deceptum, mox manciparunt. Is negabat,
9 26| fenestras prospexit. Qua visa mox stultus ille affatur singulos,
10 31| viderat, indicat. Quo sacerdos mox sollicitudine liberatus
11 33| se ad Roschach contulit, mox, antequam dominus se e strato
12 33| Experrectus dominus monet servum, mox se expediat ad iter Roschach
13 33| ante lucem profectum et mox rediisse. ~Sunt autem quidam
14 34| audiens ganeo quidam se mox in edes eius recepit sibique
15 35| rusticus furtim tulisset, mox deglutivit. Senciens autem
16 35| rei, mœrere incipit. Tum mox familia domus accedens lamentabili
17 37| dicere quicquam.» Quo dicto mox abiens populo tergum dedit. ~
18 39| pandit, qui reviviscens mox amicam repeciit. ~Non igitur
19 40| ipsum forsan provocaverant, mox ad eum lictorem, qui sibi
20 44| peperisse vitulum. Quod mox experrectus famulo enarrari
21 44| vero illud sibi recipiente mox arrepto vitulo ipsum sub
22 45| vidit, pre gaudio exiliit et mox inquit: O quam bonum is
23 49| doctorem loquendi fine, mox ipse ad orandum prodiit
|