Caput

 1 5 |      et iustis consiliis, dum rem et intentatam confitias
 2 6 |      veniam orabat, asserens, rem aliter, atque ipse sperasset,
 3 8 |     aliis ferunt opem, quique rem, quam ipsi non habent, aliis
 4 12|   famulus accelerans ad herum rem narrat, unum tamen restare
 5 19|  fieri patitur, quod quanpiam rem aliam amica pluris faciat,
 6 21|  appellare, addens, si quando rem suam vel Cerere vel Bacho
 7 21|       expetunt. Ille continuo rem trahere, nunc illa, nunc
 8 23|    primo peccati atrocitatem, rem indignam eum patrasse asserit,
 9 28|    sibi consultius videbatur, rem ad socerum defert. Socer
10 28|   animum intendit, asserendo, rem istam in filia minus dolendam,
11 30|       minis reprimere posset, rem pandit uxori, cum qua racionem
12 30| palati dubio iuditio nobis in rem quampiam constituimus gaudium.
13 39|   inservit venustati; proinde rem suam cuique accomodemus,
14 43|     anfractus experti essent, rem suam familiarem pene totam
15 49|  vernacula, vulgari germanico rem suam edere. ~Est autem tum
16 52|    res se habet, cum quis eam rem moderare nititur, cuius
17 53|      moliretur, unde censuit, rem illam sibi haud neglectui
18 54| nihili et male rei homines ad rem publicam gubernandam admittendos. ~