Caput

 1 1 |             Constantia rus petentem a longe quidam velocius solito sequebatur.
 2 3 | spectatissimos viros perdidere, prout longe lateque memorie proditum
 3 3 |                omne huius evi precium longe prestat. ~
 4 6 |            parsimoniam et tenacitatem longe fuit negligencia et remissio
 5 8 |            sunt laudandi, verum eciam longe maxime vituperandi, quod
 6 22|            villani ville cuiusdam non longe ab oppido Memmingen inter
 7 23|              Iubet tamen, mane redeat longe ante lucem, nec desinat
 8 32|         Venditis igitur lignis precio longe vilissimo festinantium more
 9 37|               inquit, «nunc alius, me longe peritior, quo presente nec
10 50|             Duodecimum», inquit, «est longe certissimum, quod te, ubi
11 50|            illorum autem opinione ego longe discedo, cum censeam, cuique
12 51|           pravis comparare. Est tamen longe alienissimum a societate