Caput

 1 1 |     despicit, non considerantes, eciam pauperem iniurie impacientem
 2 4 |         tandem consilio mulierum eciam magnum metum simulantium
 3 8 |         non sunt laudandi, verum eciam longe maxime vituperandi,
 4 11|         num scirent, cum fortuna eciam fercula mutanda. Tum territis
 5 12|      rebus venalibus lege iniqua eciam alios, quorum usus, non
 6 21|         vel Cerere vel Bacho vel eciam ere iuvare posset, ipsis
 7 24| Prospiciens autem lacius reperit eciam cratherem unius monachi
 8 40|        dum more indulgeant, sese eciam invitos labefactare cogantur. ~
 9 49|        haud ab re fore credebat, eciam latine dicere. Cuius sermonis
10 49|      nequiverit, nisi per liguam eciam sibi doctori incognitam