Caput

1 9 | prescribit; quam si gradiemur, nunquam aberrabimus, et si quando
2 11| respersa est et, veluti terra, nunquam sine fœnore reddit, quod
3 18|     cupidum exhibuisset, ac si nunquam eius satiari potuisset,
4 34| credidit. Quem abeuntem postea nunquam vel vidit vel novit. ~Noscamus
5 41| occurrens, eum se ex hac pelle nunquam agi posse. Quibus verbis
6 44|        Cum enim animus hominis nunquam quiescat, etiam ea, quibus
7 47|   Maxime autem levitatis seque nunquam amasse, sed assentatum fuisse
8 52|      prebet preceptorem, cuius nunquam fuit discipulus. Dum enim
9 54|       virtus semper obscura et nunquam penetrabilis sit. Nonnullis