Caput

1 Ded|      curis et sollicitudinibus mentem reficiunt. Quo autem audacius
2 18 | temporis desitum sit, venit in mentem, te te alteri credidisse,
3 21 |   frustra fuit, coactus tandem mentem suam erga eos edere, arguit,
4 36 |   criminum cogitatio exasperet mentem nostram, nisi decreverimus,
5 39 |  negabant, quippe cui venit in mentem, interim permissu dei per
6 40 |      veniam petere veniebat in mentem, dimittebatur senatus, ipsisque
7 43 |      egre ferente, aperit ille mentem suam et utriusque errorem,
8 51 |        valente, venere sibi in mentem et contumelie et molestie,
9 54 |     sunt, ad experiendam tamen mentem tuam in hoc genere scribendi