Caput

 1 1 |      est, nec aliqua spes fuge esset, quippe cuius unus pes suum
 2 3 |   potiunde per noctem potestas esset. Vento autem in urbem parataque
 3 3 |        facinus facile passurum esset. Porro Phœbo nunc capricornum
 4 7 |  continuo addit: At quam vanum esset, si contenderem, edituum
 5 11|        hominum ligua plerumque esset solet licentiore, ait, se
 6 16|  venerat, quis et quod hys non esset, quem ipsi dicerent, in
 7 16|  ludendi, quam littandi tempus esset, tumultuantes promiscue
 8 17|      interitus sibi emolumento esset. Ineuntes igitur mutuo incondita
 9 21|  frequens sue patrie hominibus esset. ~Nihil autem est quod tam
10 23| audiendos homines accomodatius esset. Mane autem cum iam vix
11 23|       satis famulorum comperta esset pigritia, opus sibi esse
12 24|      eum diem vino interdictum esset. Qua pena etiam in alios
13 24| positum. A quo cum percontatus esset causam, in conspectum prodiens
14 24|        quod sibi vino carendum esset. Cui abbas, quod mane, ipso
15 30|      Argentine, cui licet uxor esset satis lepida, famulam tamen
16 30|         Si igitur voluptas res esset vera, firma, stabilis, propter
17 31|    minister aderat, licet homo esset rudis et agrestis presbiteri
18 32|       rustico fugendi potestas esset, ocius ab extra occlusis.
19 32|     quas tamen antequam ventum esset, Hammannus aufugit seque
20 32| participes ad Hammannum, si is esset, quesivere. Quibus ruricola
21 32|  habuisset, hic vero monoculus esset. Sic ipse rusticus, secundum
22 35|       ecclesia oppidi ulmensis esset addita, habebat ipse rerum
23 35|     autem aloes, inscius, quid esset rei, mœrere incipit. Tum
24 35| rustico primum horridum sumptu esset, avidus tamen vivendi cum
25 36|         quippe que capite adeo esset debili, ut nullam abstinentiam
26 36|     que tot quottidianis septa esset negociis, quod nullis oracionibus
27 38|     cum omnibus datum sit, nec esset quem necessitas plus me
28 38|        tangere quidem eum phas esset, sed eum in suo conservarent
29 39|    rebus iudicandisque auxilio esset, quod nobis fixum et bene
30 40|      urbem Constantiam vetitum esset, acri adiecta pena, Hainricus
31 40|       per civitatem plectendus esset, et tamen fugendi nec tempus
32 41|      paci in edibus suis locus esset, que non modo verba sese
33 44|     noctem locandi hospiti non esset facultas. Continuit igitur
34 44|        quasi notorio convictus esset, vehementem simul pavorem
35 49|        licet ipse miles expers esset, conticuit tamen nec pro
36 50|  tandem, quod tamen duodecimum esset, erga fratrem instare cepit.
37 51|  humanitatem existat, humanius esset, centum nocentes impune
38 52|    alium surrogari sacerdotem, esset quia in eis nimis molestus,
39 52|   quieti in ecclesia sua locus esset, nec quenquam mordacis sue
40 54|   prestaret, cum nullus ex eis esset, cui, si ligatis et occlusis
41 54|        sus fecisset, compertum esset.  Contingit autem aliquando