3. Urbem Argentinam prespitero ex oppido Scutera quindecim millium passuum. a dicta urbe proficiscenti accidit comes scortum, forma sane liberali ac luculenta. Comitatis autem inter se in via utrinque verbis convenere, ut presbitero mulieris potiunde per noctem potestas esset. Vento autem in urbem parataque ac sumpta cena oppipera aderat tempus una cubitum eundi. Cum mulier sese vestibus nudet in stuba, ne forte foras inter exuendum eum lederet frigus, sacerdoti persuadet. Nudus igitur mulierem cubile versus tendentem comitatur, usque dum ad posticam venere domus, ubi mulier, si quid natura ab ipso per vesicam exigeret, ibi locum esse. Quia statim autem exiit, ipsa longius non morata, quin mox occlusa postica pessulum obdidit. Quod sacerdos primo ioci loco ducit, quod id temporis nullum tale facinus facile passurum esset. Porro Phœbo nunc capricornum petente aer per frigus cuncta minabatur mala. Accedit igitur hostium, pulsat. Illa primo dissimulans silet. Tandem continuatis pulsacionibus in valvam irrumpit minabunda, quis ibi sub hoc noctis silentio suas pulsaret fores. Si eum internosceret, ipsum haud impune laturum. Is autem, ubi se eum esse, qui una cenam sumpsisset, subnominavit. Addit, iam omnem cessare iocum, quod frigore nimis premeretur. Cepit illa, acrius in eum invehere et clamore, quod iam omnes vicini accurrebant et lapidibus a foribus abigere. Ille verecundia coactus in cuiusdam pauperis hortulani tugurio per noctem. latuit. Mane oriente luce nonnullis vestibus comodato acceptis, re cuius gratia venerat infecta, quod et peccunia nedum vestibus spoliatus erat, domum rediit.

Est autem viro precipue molli difficile vitare versucias atque illecebras scortorum, ne dicam mulierum, que complures spectatissimos viros perdidere, prout longe lateque memorie proditum est. Proinde convenit, ut quisque voluptates et libidinem temperantia continentiaque pro virili sua parte frenare ac domare studeat, ne sese hac voracissima charybdi collidendum et absorbiendum prebeat. De honestis autem atque venerandis mulieribus hic nihil velim dictum, quarum decus, non iniuria, omne huius evi precium longe prestat.