5. Iacobus Grymm, iurisconsultus,
curie constantiensis iudex ordinarius, quem officialem dicunt, instante iam
fine vite regulam Aurelii Augustini canonicorum regularium appellatam in cenobium
montis thuricensis vovit. Quo facto mox vitam cum morte commutavit. Monachi
itaque dicti cenobii, de hoc facti cerciores, ad cadaver cum rebus suis
tollendis festinarunt. Inter vehendum autem cadaver domum versus venere ad
villam Mülhain, ab urbe Constantia forsan quinque millibus passuum, ubi unus
antecedens villanos avisatos fecit, ut pro more, campanarum cantu funus
significarent. Qui interrogatus de funere honoris gracia officialem nominavit.
Cuius verbi mentio tantum subitum ipsis rusticis (quod tociens in dies per
ipsius officialis censurarum litteras torquerentur) furorem iniecit, quod et
cadaver laniari et reliquis mortem minari visi sunt. Tum sese vindicandi sibi
tempus oblatum credentes, adeo quoque invaluit ipsorum sevicies, quod auriga
funus deserere atque domum repetere decreverat. Demum tamen funere grandi ere
redempto processere. Queque vitantes tecta usquedum villam superiorem
Winterthur, ab oppido Winterthur mille forsan passuum, pertingunt, ibique de
funere interrogati respondere, id sincerissimi sui ordinis monachi esse, quippe
qui tantam pre se gesserit sanctimoniam, quod regulam suam a tempore voti usque
ad finem vite sue servasset inviolatam, fuisse quoque tante temperantiæ et
continentiæ, quod ab omni mulierum commercio per ydem tempus habitus foret et
liber et mundus. Quibus verbis sibi tantum conflarunt favorem, quod nemo
adesset, qui non animam eius ex animo iuberet salvere.
Licet igitur sapientis sit, singula rimari atque prospicere, nec committere,
ut ut aliquando dicat «Non putaram», tamen, quia supra humanum ingenium est,
omnes prestare casus, dinoscitur magnopere hominis esse remissi, illico, si
quando aberratum aut in discrimen veutum sit, frangi atque prosterni animo,
constantis autem atque sapientis viri, alia aggredi via, aliis ex tempore
inniti, honestis tamen et iustis consiliis, dum rem et intentatam confitias et
expetita potiare.
|