13. Civis quidam treverensis nocte in edibus suis fure experto mox se cum omni familia levans furem per totam domum conquirit. Fur autem iam in extrema constitutus necessitate furto oneratus, cum iam proxime domini domus erat, quanta potest maxima voce exelamat: «Fuge! fuge! dyabolus sum.» Qua voce omnes, qui aderant, una cum patre familie adeo terrebantur, quod ipse fur facile impune cum ipso furto evaserit.

Fortis autem viri est, non illico vanum horrere clamorem, cum quorundam hominum sic ferat consuetudo, quod parum moribus suis a demonibus discidant, ut proinde aliis terrori sint. Ubi autem senserint contra se niti et insaniæ suæ locum non esse, sed penam, tum per metum mussant et ne os quidem hiscere audent.