Liber, caput

1     I, 1|        ut, si cui deorum nimia felicitas populi Romani uideretur,
2   III, 2|   Epaminondas, maxima Thebarum felicitas idemque Lacedaemonis prima
3    IV, 7|        uerum nulla tam modesta felicitas est, quae malignitatis dentes
4    VI, 9|   deuorauerat. sed hunc, cuius felicitas semper plenis uelis prosperum
5   VII, 1| inposuerunt. ~7.1.2 Clara haec felicitas: obscurior illa, sed ~ diuino
6   VII, 1|        solida et sincera esset felicitas didicit. ~
7    IX, 5|      Alexandri regis uirtus ac felicitas tribus insolentiae euidentissimis