Liber, caput
1 I, 1 | metus augurium tristi fine uitae incidit, ac tum demum immobile
2 I, 1 | imagine praemonitus erat ut uitae suae custos esset diligentior,
3 I, 1 | oblatus obsecrauit ut, quoniam uitae suae auxilium ferre neglexisset,
4 II, 1 | est enim cognosci huiusce uitae, quam sub optimo principe
5 II, 4 | Valesius uir locuples rusticae uitae duobus filiis et filia ad
6 II, 6 | eius capti ad delicatius uitae genus prolaberentur: audierant
7 II, 6 | ut homines honestatem, uitae rationem memores reddendam
8 II, 6 | referant, quod nec hortator uitae meae nec mortis spectator
9 II, 6 | omnium animalium dulcedo uitae, quae multa et facere et
10 II, 7 | Piso, ut qui cupiditate uitae adducti cruce dignissimis
11 II, 7 | fatigatis et animis desperatione uitae inplicatis loci tamen iniquitatem
12 II, 10| uoce nuntiant Scipioni non uitae eius hostes, sed uirtutis
13 II, 10| miseriarum abiectus ex ipso uitae discrimine beneficio maiestatis
14 II, 10| admiratio fortis ac sincerae uitae adeo uenerabilem senatui
15 III, 2 | et ornamenta praeteritae uitae retinerent et plebi ad fortius
16 III, 2 | fuit, Romanus in ipso fine uitae uindex sui extitit. ~3.2.
17 III, 2 | inquit, 'conmilitones, uitae meae, sed melius et ~ athius
18 III, 2 | alteri ueritas aperta finis uitae fuit. ~
19 III, 3 | creditur, ut sint qui omne uitae tempus nudi exigant, modo
20 III, 4 | per se ipsa aestimetur, uitae magister optimus. ~3.4.ext.
21 III, 6 | uiri in cultu ceteroque uitae ritu aliqua ex parte nouando
22 III, 7 | apud alios me rationem uitae reddere, sed tamen audebo
23 III, 8 | mihi uti ista condicione uitae non est opus'. sine ullis
24 IV, 1 | uoluerunt ei continuum per omnes uitae annos consulatum perpetuamque
25 IV, 1 | quidem armatum animum eius uitae stationem putes peregisse,
26 IV, 2 | splendorique honorum par<i> uitae grauitate, diutinas ac uehementes
27 IV, 3 | consuetudo in hoc genere uitae cum summa dulcedine continebat. ~
28 IV, 7 | deseruerunt quam qui prosperum uitae cursum comitati sunt. nemo
29 IV, 7 | patris aut materni aui sectam uitae ingredi uoluissent, habere
30 IV, 7 | mortis contemptum ingenerare, uitae dulcedinem extinguere, crudelitatem
31 IV, 7 | amantissimorum pectore laetior uitae meae status uiguit, tristior
32 V, 1 | funere censuit efferendum, ut uitae dono honorem sepulturae
33 V, 2 | inclyti muneris ad ultimum uitae finem, longa etiam a dis
34 V, 3 | Pergamum secessit et quod uitae superfuit ibi sine ullo
35 V, 3 | adgregaret. huic tamen neque uitae summa sinceritas neque constantissimus
36 V, 4 | erogando specioso exitu uitae inclaruistis: xii enim milia
37 V, 6 | qui, quoniam patriae quam uitae suae longiores terminos
38 V, 6 | Aristoteles uero, supremae uitae reliquias senilibus ac rugosis
39 V, 7 | omnibusque et uirtutis et uitae <e>meritis stipendiis legatus
40 V, 9 | mortis oblatae quam datae uitae felicius beneficium! ~
41 VI, 2 | prouidentia tuta. sed quia humanae uitae partes persequi propositum
42 VI, 2 | genere natus, integerrimae uitae, amantissimus patriae, in
43 VI, 2 | exiguam habebat, paruulum uitae tempus ablatura, in se ipsa
44 VI, 3 | itaque Cornelius propter uitae inhonestum actum sine ullo
45 VI, 4 | ut nobilem, ita eneruis uitae, pro rostris dixit se ex
46 VI, 8 | Salernitana lateret, delicatiore uitae genere et odore unguenti
47 VI, 9 | efficaciter ostenderet, solutioris uitae primos adulescentiae annos
48 VI, 9 | abundantissimis bonis conspicuus uitae fulgor excessit, nec sine
49 VII, 1 | indulgentia ad summum beatae uitae cumulum perduxerit. nasci
50 VII, 1 | adsignari uidemus. hunc uitae actum eius consentaneus
51 VII, 1 | contentus. uerum profecto beatae uitae finem Apollo non adumbratum
52 VII, 2 | quae ne in ipso quidem uitae excessu obliuisci sui potuit! ~
53 VII, 3 | incedere! o nimis aut hi suae uitae aut illi alienae mortis
54 VII, 3 | paulo post in discrimine uitae clementissima suffragia
55 VII, 6 | superarit: nam quae illis dulcia uitae pignora proprio spiritu
56 VII, 7 | Pisonem patria maiestas, donum uitae, beneficium educationis,
57 VII, 7 | qui se ab omni honesto uitae genere abruperat. ~
58 VII, 8 | factus, non solum ceteris uitae temporibus ei se fortunas
59 VII, 8 | Romani curia egressus, homo uitae fructibus continuo cariturus
60 VIII, 1 | alioqui uir sincerissimae uitae et ab hac suspicione procul
61 VIII, 1 | Furium inquinatissimae uitae pro rostris accusaret, quia
62 VIII, 7 | in ipso diutissime actae uitae fine disertissimi oratoris
63 VIII, 7 | Terentius autem Varro humanae uitae expleto spatio non annis,
64 VIII, 7 | neque hoc stilo terminos uitae suae clausit: namque admirationis
65 VIII, 7 | addiscentem senescere, et supremo uitae die confirmauit, quod adsidentibus
66 VIII, 8 | iunctum societate, ut actuosae uitae iter aequali gradu exequebantur,
67 VIII, 9 | arbitramur? qui sic mala uitae repraesentabat, ut eorum
68 VIII, 13| simul spei diuturnioris uitae quasi adminicula quaedam
69 VIII, 13| exemplum. ~8.13.2 Cuius uitae spatium aequauit Metellus
70 VIII, 13| 8.13.6 Muliebris etiam uitae spatium non minus longum
71 VIII, 13| Latmiorum regem octingentis uitae annis donauit. ac ne pater
72 VIII, 15| quem ad modum non solum uitae eius seuerissimus cursus,
73 IX, 1 | rex deuictus licentioris uitae fiduciam dedit. quo tempore
74 IX, 2 | simul patiebantur, amari uitae pariter ac mortis tortores. ~
75 IX, 11| 11.init. Nunc, quatenus uitae humanae cum bona tum etiam
76 IX, 12| 9.12.init. Humanae autem uitae condicionem praecipue primus
77 IX, 12| 6 Acer etiam et animosus uitae exitus Herenni Siculi, quo
78 IX, 12| ratio abstulit? fine namque uitae nostrae uariis et occultis
79 IX, 12| facundiae et tam placidum uitae finem attributum.~9.12.ext.
80 IX, 12| quoque, quem usitatum humanae uitae modum supergressum [dum]
81 IX, 13| sapientior mortis interdum quam uitae sit cupiditas. ~9.13.1 M'.
82 IX, 13| exiguom et infelix momentum uitae quanto dedecore emit! qui
|