Liber, caput
1 I, 1 | quattuor et XX in consimili re oboedientia: a Tiberio enim
2 I, 1 | quae ipse fecisset, eaque re ab auguribus ad senatum
3 I, 1 | cesserat, sed ipsum solem re uera relinquere cogeret. ~
4 I, 1 | Cinna praesumpsit animo ea re significari exi tium suum
5 I, 1 | tertio conuersum est. qua de re consulti magi monuerunt
6 I, 1 | labellis mel inserendo. qua re audita prodigiorum interpretes
7 I, 1 | historiae auctor sermonem de ea re ad suas aures illo adhuc
8 II, 2 | doctrinae, sed nulla non in re pallium togae subici debere
9 II, 7 | filio petere. neque hac re seueritas Papiri refrenari
10 II, 10| oculos auertit, ne de aliqua re, quae in his relatae erant,
11 III, 1 | obtemperaret, minatus est: nec hac re ab incepto moueri potuit.
12 III, 3 | sacrificauit diutius nec hac re eum proposito repulit. si
13 III, 6 | crepidis usus <est>. nec hac re segniores Punicis exercitibus
14 III, 6 | quidem Masso, cum bene gesta re publica triumphum a senatu
15 III, 7 | transduxit, quia, nisi plus in ea re suo quam patrum conscriptorum
16 III, 7 | discerpsit, indignatus de ea re dubitari, quae sub ipso
17 III, 7 | tribunali adsignauit nec ulla de re nisi eo in consilium adhibito
18 III, 8 | audente solus Scaeuola de hac re interrogatus sententiam
19 IV, 1 | uenissent, nec senatum illa de re habuit, quia collega Valerius
20 IV, 8 | Catilinae furore ita consternata re publica, ut ne a locupletibus
21 V, 2 | consulatibus salutariter re publica administrata decessisset,
22 V, 2 | semper dictitauit. nec hac re de principatu, quem procul
23 V, 2 | polliciti sunt, quia hi pro re publica dimicantes occiderant,
24 V, 3 | hic uerecundia. de qua [re] ne queri quidem++tanta
25 V, 3 | hic Popilius postea nec re nec uerbo a Cicerone laesus
26 V, 4 | altissimi consilii optimeque de re publica meritus iniquissimae
27 V, 6 | subsideret responsumque esset ea re illum tantum modo conpleri
28 V, 6 | 7 Non est extinctus pro re publica superior Scipio
29 V, 6 | uetustatis admoniti nulla sibi in re cessandum existimauerunt. ~
30 V, 8 | petiit ne quid ante de ea re statuerent quam ipse Macedonum
31 V, 8 | accepisse probatum mihi sit, et re publica eum et domo mea
32 VI, 1 | detulit. a quibus hac de re certior factus senatus Plotium
33 VI, 1 | expertes futuras, eaque re non impetrata laqueis sibi
34 VI, 5 | nostro imperatori essent. ea re senatus censuit ut pueri
35 VI, 9 | habitu continuit omissaque re, quam disserebat, de modestia
36 VII, 2 | Africanus turpe esse aiebat in re militari dicere 'non putaram',
37 VII, 2 | respondit. postero die eadem de re interrogatus deleri eas
38 VII, 3 | generis daturus. de qua re antistes templi certior
39 VII, 3 | publicas stipem petens quisnam re uera esset occurrentis dinoscere
40 VII, 4 | astutia respondit, si quidem re eximie delectatus Tarquinius,
41 VII, 6 | impetum] emerentur, eaque de re per tribunos pl. apud populum
42 VII, 7 | inuerecundius? florem iuuentae pro re publica absumpserat, maximos
43 VII, 7 | si ipsa Aequitas hac de re cognosceret, potuitne iustius
44 VII, 8 | heredem reliquit, nec hac re testamentum eius quisquam
45 VIII, 2 | stipulatione captauerat. de qua re C. Aquilius uir magnae auctoritatis
46 VIII, 7 | octogesimum annum agens, dum in re publica tuenda iuuenili
47 VIII, 7 | adsidentibus amicis et quadam de re sermonem inter se conferentibus
48 VIII, 9 | Ptolomaeo ulterius hac de re disserere prohibitus est.
49 VIII, 10| Cicero quantum in utraque re, de qua loquimur, momenti
50 VIII, 15| conuentu poscere qua de re quisque audire uellet ausus
51 IX, 10| quaestio ulla in urbe hac de re habita nec querella uersata
52 IX, 12| praecucurrit. qua cognita re Cicero de eo nihil pronuntiauit.
53 IX, 13| qui mihi specie alienam, re uera suam condicionem deplorasse
|