Liber, caput
1 I, 1 | 1.1.15 Quanto nostrae ciuitatis senatus uenerabilior in
2 II, 6 | erubuit. ~2.6.2 Eiusdem ciuitatis exercitus non ante ad dimicandum
3 II, 7 | quidem ad statum totius ciuitatis corrigendum unus suffecerat.
4 II, 8 | quisquam sibi dari desiderauit ciuitatis parte lacrimante. ceterum
5 II, 10| accessisset, ut more eius ciuitatis iuraret omnia se uere retulisse,
6 III, 1 | sua Latinos iura nostrae ciuitatis adprehendere cupientes reppulit.
7 III, 1 | illo dicente mandatu se ciuitatis propylaea Mineruae, quae
8 III, 2 | imperatorum currus secutum, totius ciuitatis oculos in se numerosa donorum
9 III, 2 | Campanam perfidiam principes ciuitatis ante tribunal suum capitali
10 III, 3 | animaduertit, nobilissimos eius ciuitatis adulescentes cupiditate
11 III, 8 | atque erubescendo statu ciuitatis tantum non manibus tribunorum
12 III, 8 | consistere, ubi principum ciuitatis perturbari frons solebat,
13 IV, 1 | necare uellet. ita, quo ciuitatis condicio liberior esset,
14 IV, 1 | uocant, concussum et labentem ciuitatis statum in pristinum habitum
15 IV, 1 | magnitudinem pecuniae ad uniuersum ciuitatis eius populum delata placuit
16 IV, 4 | taceo enim quod princeps ciuitatis filiam ei nuptum dedit,
17 IV, 5 | tinuit: adeo circumspecta ciuitatis nostrae uerecundia fuit.
18 V, 1 | clementi facto etsi non unius ciuitatis moenia, omnium tamen Celtiberarum
19 V, 3 | mentis errorem consentanea ciuitatis nostrae paenitentia sequitur.
20 V, 3 | uiuenti populo amplissimae ciuitatis formam atque imaginem inposuit.
21 VI, 2 | ius et beneficium nostrae ciuitatis daretur. ~6.2.2 Sic in senatu
22 VI, 3 | uidemus. ~Par indignatio ciuitatis aduersus Sp. Cassium erupit,
23 VI, 3 | amplissima. sed quia statum ciuitatis conati erant conuellere,
24 VI, 4 | reddiderunt et Italiam ad ius ciuitatis nobiscum exaequandum consurgere
25 VI, 5 | censuram maiorem partem ciuitatis exasperassent, diem iis
26 VI, 5 | pl. M. Scaurum principem ciuitatis in iudicium populi deuocauit,
27 VI, 6 | uacare uoluit, ne fides ciuitatis nostrae frustra petita existimaretur.
28 VI, 6 | inquit 'metu, Hanno, fides ciuitatis nostrae liberat'. claros
29 VII, 2 | negotium nomine horridum ciuitatis nostrae mores in suo statu
30 VII, 3 | Karthaginem misit. qui, postquam ciuitatis eius curiam intrauit, 'consulit
31 VII, 3 | sed etiam ad communionem ciuitatis usque penetrarunt, sagaci
32 VIII, 2 | in consilium principibus ciuitatis prudentia et religione sua
33 VIII, 5 | depoposcerunt! quae decora ciuitatis, pudet referre, umbone iudiciali
34 VIII, 6 | Varius propter obscurum ius ciuitatis Hybrida cognominatus tribunus
35 VIII, 10| petisset atque ibi rogatu ciuitatis suam prius in Ctesiphontem,
36 VIII, 15| cum Pio Metello principe ciuitatis missus est. nondum ullum
37 IX, 1 | tribunis pl. magno cum rubore ciuitatis conparauit: lupanari enim
38 IX, 2 | lamentabiles quiritatus trepidae ciuitatis aures receperunt, lacerata
39 IX, 2 | perstringitur. cuius iussu principum ciuitatis capita hostiarum capitibus
40 IX, 2 | dolor, ita nullus nostrae ciuitatis rubor inest. Karthaginienses
41 IX, 3 | irae uim indico, quae unius ciuitatis et aetates et adfectus diuidere
42 IX, 4 | confirmandi gratia potentissimos ciuitatis nostrae uiros, M. Crassum
|