Liber, caput

 1     I, 1 |          quia uoluntarium eius e uita excessum rapida mors Alexandri
 2    II, 6 |     temperata, quae neque egredi uita temere patitur et sapienter
 3    II, 6 |     ratione ciuibus cur excedere uita deberet, ueneno consumere
 4    II, 6 |    tamquam gloriose et feliciter uita excessuri, lamentabantur
 5    II, 6 |          tristitia et maerore in uita remanent. protrahe in medium
 6    II, 10|           non in tabulis, sed in uita Q. Metelli argumenta sincere
 7   III, 2 |      debeat probis dignitas sine uita quam uita sine dignitate. ~
 8   III, 2 |          dignitas sine uita quam uita sine dignitate. ~3.2.15
 9   III, 2 |        domestico lectulo moriens uita excessit, inimicorum existimatione
10   III, 3 |        uitam meam petieris, a me uita donatum'. cuius clementiam
11   III, 3 |        ante dimisit quam et ipse uita et ille parte corporis priuaretur. ~
12   III, 4 |      extitit, cum interim, cuius uita trium phauit, mors Papia
13   III, 8 |          cautior esset respondit uita se malle excedere quam [
14    IV, 2 |         4.2.7 Caeli uero Rufi ut uita inquinata, ita misericordia,
15    IV, 4 |       primo libro eorum, quos de uita sua tres scripsit, refert:
16    IV, 6 |        morte iungi quam distrahi uita. ~4.6.4 Consimilis adfectus
17    IV, 7 |          enim deserta sit futura uita hominis nullius amicitiae
18     V, 3 |         obiecit, si metu mortis, uita indignus, si praemii spe,
19     V, 3 |         commercium, sine quo uix uita hominum ~ experet tollit
20     V, 5 |    conlapsus, eo ipso tamen, quo uita ac mors distinguitur, momento
21     V, 5 |    fraternae maiestati cessit et uita excessit. his scio equidem
22     V, 6 |       duces an amiserit, quoniam uita eorum ne uinceretur obstitit,
23    VI, 8 |        quia eo tempore Mario non uita, sed mors in beneficio reposita
24   VII, 8 | cruciante, quod animaduertebat e uita ad mortem transitum suum
25  VIII, 7 |           ergo animo tantum modo uita fruebatur, corpore uero
26  VIII, 7 |      idem studium modo donaretur uita, modo spoliaretur. ~8.7.
27  VIII, 7 |        penitus cognoscenda longa uita sit opus. ~8.7.ext.11 Te
28  VIII, 13|     quapropter tam diu uellet in uita remanere, 'quia nihil' inquit '
29  VIII, 15|         poposcerunt. cui quae in uita praecipua adsignata sint
30    IX, 1 |        enim, si modo uiri erant, uita carere quam tam delicato
31    IX, 2 |      gentis pertractum non prius uita priuauit quam oculos infelices
32    IX, 7 |      astringere conatum priuauit uita satiusque duxit maximo scelere
33    IX, 11|       sunt. senex de filii magis uita et incrementis quam de reliquo
34    IX, 12|          consilio quanam ratione uita exeant quaerentes: ferrum
35    IX, 13|      init. Verum quia excessus e uita et fortuitos et uiriles,