Liber, caput

 1     I, 1 |         uocis iactu C. Cassii aurem fortuna peruellit, quem orantibus
 2     I, 1 |             etiam periculi consilio fortuna instruere uoluisset: namque
 3     I, 1 |      capitibusque insontium infesta fortuna caelesti custodia libertatum
 4     I, 1 |      pensarunt. ~1.8.ext.4 Hoc modo fortuna saeuiens uocem ademit, illo
 5    II, 6 |             uel prospera nimis usis fortuna++utraque enim finiendi spiritus,
 6    II, 7 |         gerentes, etiam si prospera fortuna subsecuta esset, cruci tamen
 7    II, 9 |              accedit his quod etiam fortuna longam praestandi huiusce
 8   III, 2 |         corripuit. nec incepto eius fortuna defuit: occiso enim Acrone
 9   III, 4 |         Romanum imperium occupandum fortuna in urbem nostram aduexit,
10   III, 4 |     legisset. ~3.4.3 In Tullio uero fortuna praecipue uires suas ostendit,
11   III, 4 |       taberna conscendit. et quidem fortuna parum duxit sordidissimae
12   III, 7 |               3.7.8 Eadem M. Scauri fortuna, aeque senectus longa ac
13    IV, 5 |   transgrediamur. magna cum inuidia fortuna praetoriis comitiis Africani
14    IV, 7 |      contigerat, in ea, quam inicam fortuna esse uoluit, cum multa fide
15    IV, 7 |             non potuit. sic inuitus fortuna cogente uixit. ~4.7.7 Ab
16     V, 1 |        occupatione, tertia ancipiti fortuna praestatur, cumque nescias
17     V, 1 |            Romani quam metus in sua fortuna reponeret. ~5.1.2 Atque
18     V, 1 |      habitum++sic mortalium negotia fortuna uersat++inhumatum iacuisset.
19     V, 3 |              finge accusatorem eius fortuna publica in supplicis nomen
20     V, 4 |             suum Mycona consi<mi>li fortuna adfectum parique custodiae
21     V, 4 |             uelut oblitus quid sibi fortuna nascenti denegasset, ne
22     V, 6 |             ista duobus Scipionibus fortuna partita est: at Philaenorum
23     V, 7 |            cornu scribae humiliorem fortuna sua locum obtinentem conspexisset,
24     V, 10|             ipse denegauit: duos ei fortuna abstulit. quorum alter triumphum
25     V, 10|      Quirites, timerem ne quid mali fortuna moliretur, Iouem optimum
26    VI, 5 |            populi deuocauit, ut, si fortuna aspirasset, ruina, sin minus,
27    VI, 5 | deliberatione sua prouisam, quam si fortuna ad effectum perduci passa
28    VI, 6 |      Ptolomaeo reddiderunt patrisne fortuna magis an tutorum maiestate
29    VI, 8 |             salute subuertit. argui fortuna merito potest, quod tam
30    VI, 9 |            creatus est. quem quidem fortuna inter ornamenta et dedecora
31    VI, 9 |          piratico myoparone rependi fortuna uoluit. quid est ergo quod
32  VIII, 7 |          senem illum natura, caecum fortuna facere potuit, ita neutra
33  VIII, 11|          suum tabulae inlisit. quam fortuna ad ipsas equi nares directam
34    IX, 12|        medii temporis cursus, prout fortuna gubernaculum rexit, modo