Liber, caput

 1     I, 1 |          imago, quae Croesi regis animum maximo prius metu, deinde
 2    II, 1 |     sincera fide incorruptum esse animum, qui depositae uirginitatis
 3    II, 4 |           eaque res auertit uulgi animum et fauorem Scipionis magnopere
 4    II, 10| deuictaeque gentis suae interitus animum comminuit, etiam dis inmortalibus
 5   III, 1 |  considere soleret. paedagogus et animum Catonis agnouit et propositum
 6   III, 2 |      proclamauit. admirata illius animum Harmonia [et] tantae fidei
 7   III, 3 |           cohortatio totius urbis animum fortunamque mutauit. ~3.
 8   III, 4 |       indoctis erroribus abductum animum suum intima condicionis
 9   III, 8 |          ullis imaginibus nobilem animum! ~3.8.8 Idem constantiae
10   III, 8 |       sapientius. et sane blandum animum temeritati casus facit,
11    IV, 1 |        caelesti et quidem armatum animum eius uitae stationem putes
12    IV, 2 |  patrocinio suo protexit atque in animum induxit et iudices et praetorem
13    IV, 3 |           sustineret, tam auersum animum ab omni uenere quam a lucro
14    IV, 3 |         tamque elegans poti senis animum inlecebris pellicere non
15    IV, 7 |  beneficio peruenerat. cui gratum animum, quia laeta in materia exhibere
16    IV, 7 |     superuenit. admiratus amborum animum tyrannus supplicium fidei
17    IV, 8 |         eius laudem pertinet quem animum regibus et urbibus et gentibus
18     V, 1 |         conuicio laceratus ita et animum et uocem ab ira cohibuit,
19     V, 1 |           pertractum et cultum et animum regium gerere iussit ossaque
20     V, 2 |        curauit, memorem beneficii animum suum exquisito religionis
21     V, 3 |      conspectu suo summouere <in> animum induxerunt. ~5.3.ext. 2
22     V, 9 |       comperisset nec inducere in animum posset ut uerum sanguinem
23    VI, 1 |  eripuerunt. di melius, quod hunc animum uiris earum in acie non
24    VI, 5 |        omnium offerretur, auertit animum ab eo munere deforme iudicans
25    VI, 9 |         se contraria si quis apud animum suum attentiore conparatione
26   VII, 3 |        genere honoris prosequendo animum suum a Poenis ad Romanos
27   VII, 8 |    nimirum consternatio quae<dam> animum eius transuersum egit: amauit
28   VII, 8 |     Spintheri, cuius amantissimum animum liberalissimamque amicitiam
29  VIII, 3 |        sub specie feminae uirilem animum gerebat, Androgynen appellabant. ~
30  VIII, 8 |     uidelicet ad hoc deuerticulum animum suum forensibus ministeriis
31  VIII, 14|        etsi ad neminem scriptorem animum direxit, tamen Iugurthae
32  VIII, 14|       excitant'. Marathon nimirum animum eius ad Artemisium et Salamina,
33    IX, 8 |       miror apud trucem et saeuum animum Hannibalis defensionis locum