Liber, caput
1 I, 1 | eodem deo interrogatus an satis magnam poenam neglecti imperii
2 II, 7 | prospexisse tantum modo satis est, cum propriis multoque
3 II, 9 | exempla, eaque adiecisse satis erit. <C.> Geta, cum a L.
4 III, 2 | fortitudinem aeternae laudi satis erat. ~3.2.14 Tui quoque
5 III, 2 | etiam legioni, nedum militi satis multa. ~3.2.ext.1 Ille quoque
6 III, 7 | curauit interrogatosque an satis ea considerassent, quae
7 III, 7 | contemptu et insolentia distare satis est. itaque etiam quod Alcestidi
8 IV, 1 | amplioresque facerent rogabantur, 'satis' inquit 'bonae et magnae
9 IV, 4 | sustineri uoluit. Papus quoque satis animose, qui cum hereditatis
10 IV, 6 | quibus paucos attigisse satis erit. gentis Cariae regina
11 IV, 7 | inquit 'Gracchus imperasset'. satis, immo etiam nimium: totius
12 IV, 8 | spiritum nullae litterae satis dignis laudibus prosequentur:
13 V, 3 | qui talem Ciceronis casum satis digne deplorare possit,
14 V, 6 | sanguinis uinculis pietas satis fe cit: restat nunc ut patriae
15 V, 8 | religiosi iudicis partis, satis factum erat rei publicae,
16 VI, 4 | habet, alteri nihil est satis', aeque malam licentis imperii
17 VI, 5 | potestatis creditoribus suis satis facere nollet, decreuit,
18 VII, 5 | dementiae suffragia, quae quidem satis graues poenas erroris sui
19 VIII, 1 | mansuetudinem transtulit, quia satis iam graues eum poenas sociis
20 VIII, 13| aliquas strictim retulisse me satis erit: nam et Liuia Rutili
21 IX, 2 | neque uituperare quisquam satis digne potest, quia, dum
22 IX, 5 | occiso confessio. ~9.5.ext.1 Satis multa de nostris: aliena
23 IX, 10| bellum inferre parantem an satis iusta ultio absumpserit
24 IX, 11| cui pro sanctitate morum satis digna laudatio reddi non
25 IX, 11| esset et an imperatoribus satis faceret interrogare eos
26 IX, 11| profundo debitae execrationis satis efficacibus uerbis adegerit?
|