Liber, caput
1 I, 1 | Caesaris gloriae fauisse et Pompei errorem inhibere uoluisse. ~
2 I, 1 | praenauigans, in quo Cn. Pompei Magni perfidia Ptolomaei
3 II, 6 | destinarit mortemque suam Pompei praesentia clariorem fieri
4 II, 6 | tibi quidem' inquit, 'Sex. Pompei, dii magis quos relinquo
5 III, 2 | namque infeliciter Cn. Pompei generi sui defensis in Africa
6 III, 2 | erat, dimicaret, Gnaeique Pompei praefectus Iustuleius summo
7 III, 3 | Scaeuolae reddidit. ~3.3.2 Pompei etiam probabilis uirtus,
8 III, 8 | daretur, si se futurum Cn. Pompei generi ipsius militem adfirmasset,
9 IV, 6 | cum aediliciis comitiis Pompei Magni coniugis sui uestem
10 IV, 6 | non esset, si Caesaris et Pompei concordia communis sanguinis
11 V, 1 | humanitas admonet me ne de Cn. Pompei clementia taceam. regem
12 V, 3 | Quo te nunc modo, Magne Pompei, attingam nescio: nam et
13 V, 5 | is namque in castris Cn. Pompei stipendia peragens, cum
14 V, 7 | cessit in conspectu Cn. Pompei. cuius cum tribunal conscendisset
15 V, 7 | patriae uoluntati auctoritas Pompei adfuisset: filium enim et
16 VI, 2 | debemus, quod amplissima Cn. Pompei auctoritas totiens cum libertate
17 VI, 2 | euidenter nocentem gratia Pompei eripi uideret, iuuenili
18 VI, 2 | sedisset tabellaeque Cn. Pompei laudationem eius continentes
19 VI, 2 | cum in contione de Magni Pompei nimia potentia quereretur,
20 VI, 2 | non mentiris' inquit, 'Pompei: uenio enim ab inferis,
21 VI, 2 | atque aperte ei bonorum Pompei uenditionem exprobrando
22 VI, 2 | mitius pectus aes alienum Pompei ex suo fisco solui iussit. ~
23 VII, 6 | cineribus obsidionem Cn. Pompei frustrantes fidem praestarent,
24 VII, 7 | rescidit, cum in eo Tullianus Pompei Magni familiaris ipso quidem
25 IX, 7 | senatus iussu ad exercitum Cn. Pompei, quem aliquamdiu inuita
26 IX, 13| tertio in consulatu suo iussu Pompei in Sicilia ad supplicium
|