Liber, caput

 1    II, 7 |   imperio credidit quem non sua uirtus, sed fossa uallumque tutum
 2    II, 7 |       sic eneruis animos odisse uirtus solet. Age, quam grauiter
 3    II, 10|        omnibus numeris perfecta uirtus. quae quidem effecit ut
 4   III, 2 |    publica religione consecrata uirtus nulla priuata laudatione
 5   III, 2 |       corpus obtulit. capi ergo uirtus nescit, patientiae dedecus
 6   III, 3 |         Pompei etiam probabilis uirtus, qui, dum legationis officio
 7   III, 3 |       non ergo fastidioso aditu uirtus: excitata uiuida ingenia
 8   III, 4 |    adfectus scrutari coegit, si uirtus per se ipsa aestimetur,
 9   III, 8 |     fulgorem centurionum quoque uirtus spectandam se obtulerit:
10     V, 1 |       infinitam gloriam bellica uirtus, ita praecipuum amorem clementia
11     V, 4 |   confugit. magno ubique pretio uirtus aestimatur. itaque, quo
12     V, 4 |  ingenia, quoniam quidem solida uirtus nascitur magis quam fingitur. ~
13     V, 6 |        Themistocles autem, quem uirtus sua uictorem, iniuria patriae
14     V, 10|  utilissimis praeceptis inbutas uirtus mittit. quas si quis efficaciter
15    VI, 9 |      uoluerunt, ut esset in quo uirtus se per omnes numeros hominibus
16    VI, 9 |       sorte obuenisset. eiusdem uirtus quasi perruptis et disiectis
17  VIII, 7 |      quae cum sit perfectissima uirtus, duramento sui confirmatur. ~
18  VIII, 8 |        debet, non quo euanescit uirtus, sed quo recreatur: alterum
19  VIII, 15|       quo augurio perfectissima uirtus maximam orientem uirtutem
20    IX, 1 |         etiam damnosius, quibus uirtus atteritur, uictoriae relanguescunt,
21    IX, 2 | Hannibal, cuius maiore ex parte uirtus saeuitia constabat, in flumine
22    IX, 3 |    gaudium capiam'. ira tunc et uirtus sermonem eius inter se diuiserunt,
23    IX, 5 |     adiciantur. Alexandri regis uirtus ac felicitas tribus insolentiae
24    IX, 9 |        non obliteranda silentio uirtus, qui oculis paulisper haesit