Liber, caput

 1     I, 1 |          1.8.10 Atque hoc quidem hominis et casu, illud tantum non
 2     I, 1 |     erupit, singularem doctrinam hominis pleno inuidiae funere efferendo.
 3    II, 10|         nimirum calamitas oculos hominis praestrinxit, deuictaeque
 4   III, 1 |         adhuc inter execrationem hominis et admirationem dubio mentis
 5   III, 7 |     Italiam laceratam ante pedes hominis effudit uniusque hostiae
 6   III, 8 |          Palicani seditiosissimi hominis pestiferis blanditiis praereptus
 7    IV, 5 |      legatos forte peruenit. qui hominis aetate moti canos eius et
 8    IV, 7 |          deserta sit futura uita hominis nullius amicitiae cincta
 9     V, 2 |     grato animo longe inferioris hominis maximo merito eximiam summittebat
10   VII, 7 |       nunc negotio, quod actorum hominis et praecipuae curae et ultimi
11  VIII, 1 |    iudicabant ira perciti poenam hominis cupide expetebant. igitur
12  VIII, 7 | inhibitam senserat, eximia tamen hominis prudentia delectatus ut
13  VIII, 7 |      scientia erat? sed peruicax hominis industria tantis doctrinae
14  VIII, 9 |        cupiebat, tamen in labris hominis melle dulciorem leporem
15  VIII, 11|        arte decepta miremur, cum hominis sacrilegam cupiditatem muti
16  VIII, 14|      decreto memoriam taeterrimi hominis abolendo, nisi Theopompi
17  VIII, 15|      illa urbs uiguit, et dea in hominis memoria et homo in deae
18  VIII, 15|    iudicabant ira perciti poenam hominis cupide expetebant. igitur
19    IX, 2 |   seditiosissimi et abiectissimi hominis bustum: id enim malorum
20    IX, 2 |         adeo aut flagitiosissimi hominis praetura multum aut rei