Liber, caput

 1     I, 1 |          est, negante unam cellam duobus diis recte dicari: futurum
 2     I, 1 |      diuinam fieri oporteret, nec duobus nisi certis diis una sacrificari
 3     I, 1 |           animi expirauit, cum ex duobus filiis in Illyrico militantibus
 4     I, 1 |      etiam dolore confecit: nam e duobus filiis et ingeni agilitate
 5    II, 4 |           locuples rusticae uitae duobus filiis et filia ad desperationem
 6    II, 6 |         consuetudinem introduxit, duobus oleae conexis ramulis clarum
 7    II, 7 | institorum et lixarum numerum cum duobus milibus scortorum abisse.
 8    II, 9 |           ab eo Cornelium Rufinum duobus consulatibus et dictatura
 9   III, 2 |         non exequar, abunde tamen duobus factis, quae relaturus sum,
10   III, 3 |          memoriam progredi cogar, duobus Romanis exemplis contentus,
11   III, 7 |      paene etiam temerariam, quae duobus acerrimis odiis latera sua
12    IV, 2 |    dignitati suae semper infestum duobus publicis iudiciis tutatus
13    IV, 3 |        pariter ac fratri Augustis duobus rei publicae diuinis oculis
14     V, 6 |     contenti spiritus? omnia ista duobus Scipionibus fortuna partita
15     V, 10|         Pericles intra quadriduum duobus mirificis adulescentibus
16     V, 10|          sacrificium perageret, e duobus filiis maiorem natu nomine
17   VII, 3 |        pecuniam depositi nomine a duobus hospitibus acceperat ea
18   VII, 4 |           euenit ne Hasdrubal cum duobus se consulibus proeliaturum
19  VIII, 13|           Q. autem Fabius Maximus duo<bus> et lx annis auguratus sacerdotium
20    IX, 7 |      creatis tribunis unoque loco duobus candidatis restante ui prius