Liber, caput

 1   III, 2 |        tibi propositum parum ex sententia cessisset, quam aequo animo
 2   III, 2 |          quae postquam ex animi sententia conperit, 'non finis' inquit, '
 3   III, 8 |        autem de senatus mitiore sententia orto, ne debitam poenam
 4   III, 8 |       dici constantior, qui, ne sententia sua pelleretur, patria,
 5    IV, 3 |    uerbis illa nimirum inhaesit sententia: Alexander Diogenen gradu
 6     V, 4 |         conscripto, si in eadem sententia perseueraret, absterritus,
 7     V, 8 |       iubeo'. tam tristi patris sententia perculsus Silanus lucem
 8     V, 9 |      cum consilii tum etiam sua sententia. quod si impetu irae abstractus
 9     V, 9 |      superfuturum, hac scilicet sententia, quam etiam editae orationi
10    VI, 1 |        functus uniuersae plebis sententia crimine inpudicitiae damnatus
11    VI, 2 |    uersum uenisset, in quo haec sententia continetur, 'miseria nostra
12    VI, 3 |    uersatam cognouerat, abscisa sententia, sed tamen aliqua ratione
13    VI, 4 |      esset, omnibus quonam eius sententia inclinaretur expectantibus, '
14   VII, 2 |        tum etiam alta in senatu sententia, qui deuicta Karthagine
15   VII, 2 | adstricta, sed sensu praeualens sententia, qui tum demum beatum terrarum
16   VII, 2 | ageretur, mitterentur. cuius si sententia ualuisset, neque secundo
17   VII, 3 |   ipsorum demonstrationem dicta sententia, improbo tamen praestigiarum
18  VIII, 13|         uirorum praeceptor, sua sententia felicissimus: nam cum centesimum
19    IX, 12| sollicitus, aliquando tamen una sententia uictor causam mortis gaudium