Liber, caput

 1    II, 5 |      fuerant, deferebantur. haec ad humanae mentis aestus leniendos
 2    II, 7 | multitudinemque hostium superarunt. humanae igitur inbecillitatis efficacissimum
 3   III, 2 |          docuit. ~3.2.20 Ceterum ut humanae uirtutis actum exequamur,
 4   III, 4 |             suum intima condicionis humanae et in secessu pectoris repositos
 5   III, 7 |       praestantius aut admirabilius humanae ~ fabricae manus, interrogatus
 6    IV, 7 |         uindex insolentiae uarietas humanae condicionis uiderit. ~
 7    VI, 2 |          prouidentia tuta. sed quia humanae uitae partes persequi propositum
 8    VI, 3 |      cadauera iacuerunt supremusque humanae condicionis honos filiis
 9    VI, 6 |           suam, certissimum salutis humanae pignus, ostentat. quam semper
10    VI, 9 |         ista, quae uires atque opes humanae uocantur. adfluunt subito,
11   VII, 2 |            detur aditus. ~Socrates, humanae sapientiae quasi quoddam
12   VII, 2 |         essemus. felicitatis igitur humanae appellationem rogus consummat,
13  VIII, 7 |             3 Terentius autem Varro humanae uitae expleto spatio non
14  VIII, 13|        incolumitatem ad longissimos humanae condicionis terminos prorogando. ~
15    IX, 2 |        habitumque caelestis roboris humanae condicioni denegatum moleste
16    IX, 11|          init. Nunc, quatenus uitae humanae cum bona tum etiam mala
17    IX, 12|                          9.12.init. Humanae autem uitae condicionem
18    IX, 12|        libido sua, sed fragilitatis humanae ratio abstulit? fine namque
19    IX, 12|    Anacreonti quoque, quem usitatum humanae uitae modum supergressum [