Liber, caput

 1     I, 1 |         praecepit ut consulibus diceret sibi praesultorem ludis
 2     I, 1 |       ducendum tradidisse, quod diceret ibi esse ei laetioris status
 3    II, 10|         cum causam repetundarum diceret tabulaeque eius ab accusatore
 4    II, 10| proclamaruntque ne ius iurandum diceret, quodque sibimet ipsis postmodum
 5   III, 2 |       erant, cohortatus est, ut diceret 'sic prandete, conmilitones,
 6   III, 7 |        idem sibi extis portendi diceret, 'ain tu'? inquit, 'uitulinae
 7   III, 8 |         aliquanto melius fuisse diceret: non enim damnauit quod
 8     V, 4 |         est ne Torquatus causam diceret. commendabilis est pietas,
 9     V, 8 |   participi filio suo misit qui diceret libentius se in acie eius
10     V, 9 |        reum defendens iudicibus diceret, si illum damnassent, nihil
11    VI, 1 |    sponsionem se facere paratum diceret, quod adulescens ille palam
12    VI, 4 |     columen, cum Athenis causam diceret, defensionemque ei Lysias
13   VII, 7 |  iurisdictionem abrogauit, quod diceret Genucium amputatis sui ipsius
14  VIII, 1 |      attulit, ut, cum accusator diceret lege sibi centum atque xx
15  VIII, 1 |      cum ob id causam adulterii diceret, inter maximos et grauissimos
16    IX, 10|   Priuernatesque ~ rebellaturos diceret. qui cum <cum> coniugibus
17    IX, 12|      uidisset, misit ad eum qui diceret se non damnatum, sed reum
18    IX, 15|       locum suum proprio filio, diceret, uidelicet ut eodem tempore
19    IX, 15|       Repertus est etiam qui se diceret esse Q. Sertorii filium,