Liber, caput

 1     I, 1 | uerberibus mulcatum sub furca ad supplicium egisset, <T>. Latinio homini
 2     I, 1 |     uetuit. inter hanc noctem et supplicium capitis, quo eum Caesar
 3     I, 1 |          cauponemque ad capitale supplicium perduxit. ~1.8.init. Multa
 4    II, 7 |          merito perpesso seruile supplicium insultare non adtinet, cum
 5   III, 2 |       est se liberare tam facile supplicium perpeti. itaque Theramenes
 6   III, 8 |          actis exquisitum potius supplicium quam ullus honos debebatur.
 7    IV, 1 |         sumpsissem' inquit 'a te supplicium, nisi tibi iratus essem':
 8    IV, 7 |      adeo blando uteris imperio++supplicium honori praetulit. ~4.7.4
 9    IV, 7 |  mandatum fuerat, nece sua amici supplicium discutere non potuit. sic
10    IV, 7 |          amborum animum tyrannus supplicium fidei remisit insuperque
11     V, 1 |          uxore ut ab eo capitale supplicium sumeret respondit, 'si eos,
12     V, 1 |         posteroque die Thrasippo supplicium a se uoluntaria morte exigere
13    VI, 1 |        11 Libidinosi centurionis supplicium M. Laetori Mergi tribuni
14   VII, 2 |    abrogauit, quae de indemnatis supplicium sumi uetabant: conprehensis
15   VII, 8 |    possidet, a taeterrimo homine supplicium exegit! inter ipsam enim
16    IX, 2 |         Plaetorium, quod ad eius supplicium exanimis ceciderat, continuo
17    IX, 13|       iussu Pompei in Sicilia ad supplicium ductus petiit a militibus
18    IX, 13|      diligenter esset scrutatus. supplicium irato deorum numine conpositum,