Liber, caput

 1     I, 1 |        audisset, lectica se in aciem deferri iussit. ubi dum
 2     I, 1 |      scalis per mediam hostium aciem ad contraria castra euasit
 3    II, 7 |  magister equitum exercitum in aciem eduxisset, quamquam fusis
 4   III, 1 |        etiam tum progressus in aciem hostem interemit, ciuem
 5   III, 2 |     cum exercitu quam solum in aciem descendere, sua potissimum
 6   III, 2 |      praepositus ac uetitus in aciem exercitum ducere, nihilo
 7   III, 2 |     impetu Neruiorum inclinari aciem suam uideret, timidius pugnanti
 8   III, 2 |      quem centies et uicies in aciem descendisse tradunt, eo
 9   III, 7 |   increpitus a quodam, quod in aciem claudus descenderet, pugnare,
10     V, 3 |    Gracchi nefarios conatus et aciem pia ac forti pugna magnis
11     V, 6 |       cum Latino bello Romanam aciem inclinatam et paene iam
12     V, 8 |    senatorii ordinis euntem in aciem filium retraxit quam Scaurus
13    VI, 4 | oportere 'fidenter' inquit 'in aciem descendo: hodie enim aut
14    VI, 5 |         Atratino, sub quo duce aciem nostram apud Verruginem
15   VII, 2 |    ceterum mendacem ante ipsam aciem constituit, ut haberent
16   VII, 4 |        Cannensem populi Romani aciem nonne prius quam ad dimicandum
17  VIII, 11|      disputando alacrem eum in aciem misit. itaque inclytae illi
18    IX, 3 |  Maximo ne ante descenderet in aciem quam hostium uires animumque