Liber, caput

 1     I, 1 |      litterarum tantum modo, quibus praecipue inseruierat, oblitus est.
 2    II, 1 | honorabantur: existimabant enim eum praecipue matronae sincera fide incorruptum
 3    II, 6 |              caritate populi Romani praecipue conspicui. qui tres in eodem
 4    II, 7 |           excubuerit, nescio an tum praecipue, cum milites, qui Regium
 5   III, 4 |            3 In Tullio uero fortuna praecipue uires suas ostendit, uernam
 6    IV, 2 |    profectus fuerat testimonio eius praecipue adflictus, tamen, postquam
 7    IV, 7 |           sincerae uero fidei amici praecipue in aduersis rebus cognoscuntur,
 8    IV, 7 |             Laelium, cuius consilio praecipue consules utebantur, pro
 9    IV, 8 |          faeneratorem: nam qui nunc praecipue negotiatione delectantur,
10     V, 2 |             ext.4 Ceterum nescio an praecipue Masinissae regis pectus
11     V, 3 |      rependere? quod cum ubique tum praecipue Athenis intolerabile uideri
12     V, 6 |            nostram uirtute armisque praecipue excellere, militaribus insignibus
13   VII, 3 |       inimicumque simplicitati, qua praecipue familiaritas gaudet, sed
14  VIII, 8 |              8.8.init. Otium, quod [praecipue] industriae et studio maxime
15  VIII, 8 |          maxime contrarium uidetur, praecipue subnecti debet, non quo
16    IX, 1 |           uindicandas! ~9.1.9 Verum praecipue Catilinae libido scelesta:
17    IX, 12|             autem uitae condicionem praecipue primus et ultimus dies continet,