Liber, caput
1 I, 1 | et grauem et manifestam poenam exegisse traditur: nam cum
2 I, 1 | interrogatus an satis magnam poenam neglecti imperii sui pependisset,
3 II, 7 | rogaretur, testatus est se poenam illam non Fabio, sed populo
4 II, 8 | tribuni plebei tulerunt: poenam enim imperatoribus minatur,
5 II, 9 | censores summa cum seueritate poenam exegerunt: M. enim Atilius
6 III, 8 | sententia orto, ne debitam poenam scelerati effugerent, nocte
7 IV, 4 | subsignauerat, multae nomine amisit. poenam quoque pro filio Caesone,
8 IV, 7 | odium in amorem conuertere, poenam beneficio pensare potuerunt.
9 V, 4 | Paciaecis ultionem, Etpasto poenam, genitoribus nutrimenta,
10 VI, 2 | curia interrogatus quam poenam mererentur, respondit 'quam
11 VI, 3 | unus enim tribunus eam poenam nouem collegis inferre ausus
12 VI, 5 | paribus eandem cum illo poenam exilii subiturum, eaque
13 VI, 5 | dissimulare uel errore defendere, poenam tamen repraesentare maluit,
14 VIII, 1 | qui iudicabant ira perciti poenam hominis cupide expetebant.
15 VIII, 1 | obiectus, cum effugere debitam poenam nullo modo posse crederetur,
16 VIII, 15| qui iudicabant ira perciti poenam hominis cupide expetebant.
17 IX, 12| coartatis incluso spiritu poenam morte praecucurrit. qua
|