Liber, caput

 1     I, 1 |              et grauem et manifestam poenam exegisse traditur: nam cum
 2     I, 1 |         interrogatus an satis magnam poenam neglecti imperii sui pependisset,
 3    II, 7 |           rogaretur, testatus est se poenam illam non Fabio, sed populo
 4    II, 8 |             tribuni plebei tulerunt: poenam enim imperatoribus minatur,
 5    II, 9 |        censores summa cum seueritate poenam exegerunt: M. enim Atilius
 6   III, 8 |           sententia orto, ne debitam poenam scelerati effugerent, nocte
 7    IV, 4 | subsignauerat, multae nomine amisit. poenam quoque pro filio Caesone,
 8    IV, 7 |          odium in amorem conuertere, poenam beneficio pensare potuerunt.
 9     V, 4 |          Paciaecis ultionem, Etpasto poenam, genitoribus nutrimenta,
10    VI, 2 |              curia interrogatus quam poenam mererentur, respondit 'quam
11    VI, 3 |               unus enim tribunus eam poenam nouem collegis inferre ausus
12    VI, 5 |              paribus eandem cum illo poenam exilii subiturum, eaque
13    VI, 5 |    dissimulare uel errore defendere, poenam tamen repraesentare maluit,
14  VIII, 1 |           qui iudicabant ira perciti poenam hominis cupide expetebant.
15  VIII, 1 |       obiectus, cum effugere debitam poenam nullo modo posse crederetur,
16  VIII, 15|           qui iudicabant ira perciti poenam hominis cupide expetebant.
17    IX, 12|            coartatis incluso spiritu poenam morte praecucurrit. qua