Liber, caput

 1     I, 1 |     secutus oculis, mox humani ingenii prona uoluntate uetita scrutandi
 2     I, 1 |    rege clarissimo aut in uate ingenii florentis aut in uiris eruditissimis
 3    II, 2 | noluisti, credo, ne alienigena ingenii exercitatione patrii ritus
 4    II, 7 |   obrutus magis inbecillitatem ingenii mei detegam quam uestram
 5    II, 9 | constantis et praeualidi illum ingenii fuisse, qui neque tristi
 6   III, 3 |  obrutum petiit, tanta fiducia ingenii ac morum suorum fretus,
 7    IV, 1 |    amaritudine odii et uiribus ingenii aduersus se pertinacissime
 8    IV, 2 |      in consulatu dederunt, et ingenii sui, quod erat acerrimum,
 9     V, 1 |        1.ext.4 Cuius tam mitis ingenii debitum fructum ultimo fati
10   VII, 2 |       nobilitatis et concitati ingenii iuuenes refrenentur, nimio
11   VII, 3 |  fratrem suum, quod uegetioris ingenii erat, interfectum animaduerteret,
12  VIII, 7 |       doctrinae fertilissimum, ingenii quoque diuina instructus
13  VIII, 7 |      si praediorum potius quam ingenii culturae uacasset, dominus
14  VIII, 7 |     cuius studium in tradendis ingenii sui monumentis tantum operae
15  VIII, 9 |       numinis tam etiam humani ingenii perfectissimum columen,
16  VIII, 13|  Isocratis et conplurium magni ingenii uirorum praeceptor, sua
17    IX, 12| pronuntiauit. igitur inlustris ingenii orator et ab inopia rei