Liber, caput

 1   III, 2 |      namque, quo C. Caesar non contentus opera sua litoribus Oceani
 2   III, 2 |      soli sibi impetrare uitam contentus fuisset, dextra laeuaque
 3   III, 3 |        duobus Romanis exemplis contentus, quae ut clarissimarum familiarum
 4    IV, 1 |        utriusque hostem egisse contentus. ~4.1.7 At M. Marcellus,
 5    IV, 2 |       iuncti discesserunt: non contentus enim Scipio auctore senatu
 6    IV, 3 |     quod reliquis tribueretur, contentus non es<se>t. ~4.3.6 Idem
 7    IV, 3 |       eodemque uino quo nautae contentus sit, nonne miserabilis existimetur?
 8    IV, 7 |     nec hactenus amicum egisse contentus etiam fugae eius comes accessit.
 9     V, 5 |  Namantabagio duce solo comite contentus euasit. sed eum tum maximo
10     V, 10|   tantum modo coronam deponere contentus fuit. quam ipsam percontatus
11    VI, 1 | proditam Fannio Saturnino, non contentus sceleratum seruum adfecisse
12    VI, 3 |    enim populusque Romanus non contentus capitali eum supplicio adficere
13    VI, 8 | reddendo confessus est. ~6.8.7 Contentus essem huius exemplis generis,
14    VI, 9 |     scholam eius intrauit. nec contentus tam deformi introitu consedit
15   VII, 1 |       fructibus [uoluptatibus] contentus. uerum profecto beatae uitae
16  VIII, 14|   auctoribus facta sua reddere contentus, quanta cupiditas eius esse
17    IX, 2 | praeclarae rei dilueretur. nec contentus in eos saeuire, qui armis