Liber, caput

 1     I, 1 | praecedentibus arma ancilia tulit, quamuis uacationem huius officii
 2     I, 1 |         fuga inpediri potuit. quod quamuis aruspices ad salutem imperatoris
 3    II, 1 |       auspices interponuntur, qui, quamuis auspicia petere desierint,
 4    II, 2 |      aditus in curiam dabatur. sed quamuis honestus error Fabii esset,
 5    II, 2 |     consulem et proximum lictorem, quamuis officii causa una progrederetur,
 6    II, 2 |    tribunos quoque censuisse. qui, quamuis pro commodis plebis excubabant
 7    II, 7 |   destringere? Dentur haec singula quamuis claris ciuitatibus, abunde
 8    II, 7 |            et quia Romano sanguini quamuis merito perpesso seruile
 9    II, 8 |           dubitem. itaque, Lutati, quamuis adhuc tacueris, secundum
10    II, 8 |          sit imperii. ~2.8.7 Verum quamuis quis praeclaras res maximeque
11    IV, 6 |          iniquae fortunae uictima, quamuis senatorii uir ordinis, C.
12     V, 4 |         huius admotis, cuius utero quamuis merito mihi inuisam dono',
13   VII, 7 |    cineribus negotii fuit. ceterum quamuis utraque haec aduersus nitebantur,
14  VIII, 9 |         comoediae maledica lingua, quamuis potentiam uiri perstringere
15  VIII, 15|          ascensus in caelum patet, quamuis maxima, debito tamen minora
16    IX, 3 |           ne illi quidem probandi, quamuis factum eorum nobilitatis