Liber, caput

 1     I, 1 |   iussit, idque supplicii genus multo post parricidis lege inrogatum
 2     I, 1 |        quoniam Metellus non ita multo post mortua Caecilia uirginem,
 3   III, 8 |        fide caruit. sed non ita multo post Blasii mira constantia
 4    IV, 1 |   cunctatio longe admirabilior: multo enim multoque se ipsum quam
 5    IV, 4 | pauperes consolari Atilius, sed multo magis docere locupletes
 6    IV, 7 |        est. uerum quod sequitur multo audacius multoque periculosius:
 7    IV, 8 |      erat opibus excellens, sed multo etiam animo quam diuitiis
 8     V, 1 |     filiae iniuriam tulit, suam multo laudabilius. a Thrasippo
 9    VI, 6 |     ducem uincire potuisse, sed multo clariores fecit noluisse. ~
10   VII, 6 |      stabilimenta bellorum, tam multo sudore et sanguine in potestatem
11   VII, 7 |      iuris polluerentur.  7.7.7 Multo Q. Metellus praetorem urbanum
12  VIII, 2 |    uindicandum reliquit. ~8.2.3 Multo animosius et ut militari
13  VIII, 13|    senescentem processisse. sed multo liberalius Xenophon, cuius
14    IX, 3 |         uitio obtemperat, nonne multo alieno sanguine profuso
15    IX, 11|       11.ext.2 Mitridates autem multo sceleratius, qui non cum
16    IX, 15|         religio cessit. ~9.15.5 Multo fortius ille, qui Cornelio