Liber, caput

 1    II, 1 |    propinquum aut paternum amicum ad curiam deducebant adfixique ualuis
 2    II, 2 |         honores gesserant, aditus in curiam dabatur. sed quamuis honestus
 3    II, 2 |             inde citatus protinus in curiam ueniebat, ambiguae laudis
 4    II, 2 |            quod tribunis pl. intrare curiam non licebat, ante ualuas
 5    II, 8 | conscriptorum, cui numquam aditum in curiam esse uoluerunt, sed summa
 6   III, 8 |          mihi agmina militum, quibus curiam circumsedisti, ostentes,
 7     V, 10|              a rogo iuuenis protinus curiam peteret senatumque, quem
 8    VI, 4 |           legatum locutum, sed ipsam curiam ante oculos positam crederes:
 9    VI, 5 |              pecuniam etiam ~ non ad curiam sed sacraria aedificanda
10    VI, 6 |           iniuriam acciperent. illam curiam mortalium quis concilium
11    VI, 9 |          repulsarum inrupit magis in curiam quam uenit. in tribunatus
12   VII, 3 |              postquam ciuitatis eius curiam intrauit, 'consulit uos'
13  VIII, 13|            iam uiuendo lectica se in curiam deferri iussit, ut cum Pyrro
14    IX, 5 |            aegre conpulsus est ut in curiam ueniret: deinde partim monenti,
15    IX, 5 |       senatus ad eum misisset, ut in curiam ueniret, 'quare non potius'
16    IX, 5 |            inquit 'ipse in Hostiliam curiam propinquam rostris, id est